«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
با عرض معذرت از عوامل این کار، ضعیفترین و غیرحرفهایترین نمایشی بود که تابحال دیدم. از همان بدو ورود، شاهد ازدحام جمعیت در یک سالن تاریک(!) و تذکر آقای گیل آبادی بودیم که پس از تشکر از حضور افراد، میگفتند چراغ قوههای گوشیهاتون رو روشن کنید! بعد از ورود هم پخش یک موزیک سلکشن(احتمالا بخشی از نمایش بوده!؟) با صدای بلند و سردرگمی برای جای نشستن چون نصف بیشتر بلیطها مشابه سیستم خارج از ظرفیت در قالب ایدهی نشستن روی زمین فروخته شده بود و طبعا شماره و جای افراد مشخص نبود و به همین دلیل نمایش با تاخیر و بینظمی و همهمهی زیاد شروع شد. نمایش هم بسیار سطحی و عامه پسند بود در حدی که اگر امکانش بود سالن را همان ابتدا ترک میکردم. بازیها اگزجره و بازیگران بیش از حد سعی میکردند با مخاطب ارتباط صمیمانه برقرار کنند که این ناخودآگاه باعث گارد گرفتن ... دیدن ادامه »
یکی از بهترین و تاثیرگذارترین نمایشهایی بود که در عمرم دیدم. مصائب و مشکلات دردناکی که ترنسها تو جامعه و خانواده باهاش روبرو میشن، در قالب یک روایت مستندگونه. اطلاعات ارزشمندی در طول نمایش به مخاطب منتقل میشه که دونستناش کمک بزرگی به درک دنیای این بندگان خدا میکنه
سوژه بسیار خوبی داشت، تنهایی انسان امروز... اما داستانش میتونست خیلی خیلی جذاب تر و گیرا تر از این باشه. ریتمش به نظرم خسته کننده و کند بود.
گرچه بازی روان و آواز زیبای خانم غزل شاکری بی نظیر بود و لذت بخش
با سابقه خوبی که از آقای سجاد افشاریان در ذهنم بود و نمایشی که قبلا ازشون دیده بودم انتظار نمایشنامهای قوی، داستانی هدفمند و دیالوگهایی بکر و جذاب داشتم که متاسفانه اصلا اینطور نبود. سالن هم تهویه مناسبی نداشت و خیلی گرم بود. البته موزیکهای خیلی خوبی در حین نمایش پخش شد که ای کاش لیست آنها از جایی قابل دسترس بود.
بزرگترین خشونت بی اعتنایی است.
نمایش خوب و جذابی بود.روایت بسیار ملموس و واقعی در جامعه امروز. درباره رفتارها و عواطف پیچیده آدم ها....آدم هایی که هیچ وقت نباید ازدواج کنند... آدم هایی که خواهان نزدیک شدن به هم هستند در عین حال دنیایشان دور از هم است. فقط داشتیم کم کم از حضور آقای علی سرابی نا امید می شدیم! به نظرم نقش پررنگ و فعالی در این نمایش نداشتند و بازی آقای کوشکی را بیشتر پسندیدم. در مجموع تیم خوبی بودند.
موضوع اجتماعی بسیار جذاب ولی شیوه روایی نسبتا ضعیفی داشت. بازی های خوب و زنده ی خانم رویا تیموریان و آزاده صمدی از نکات قوت این نمایش بود. شخصیت مرد نیاز به پردازش بیشتری داشت به خصوص در نیمه اول نمایش که مونولوگ های کمتری داشت
فیلم بی محتوایی بود. داستان یک زن آنتی سوشال و ماجراهای متفاوتش با مشتریانی که به او سفارش خلاف می دادند بدون هیچ روایت داستانی و خط سیر مشخص. . تنها نکته ی مثبت اش بازی کاملا متفاوت و خوب بهنوش بختیاری بود.
فیلم بسیار خوب و خوش ساختی که رابطه ی دختر پدری را در جامعه مرد سالار ایران و فضای فرهنگی غالب با نگاهی نسبتا انتقادی به تصویر میکشد و ارزش دیدن و تامل عمیق دارد.
بعد از مدت ها یک تئاتر دلنشین در اوج سادگی دیدم که باهاش خندیدم اشک ریختم و غمگین شدم. بدون موسیفی و دکور صحنه پیچیده آنچنان جس آدم رو درگیر میکنه که یک لحظه از اون رو نمی خوای از دست بدی و با اشتیاق تا آخرش رو دنبال میکنی.