متن، سوژه خوبی داشت با یک کارگردانی متوسط - ضعیف و بازی های معمولی البته به جز سام کبودوند که تمام تلاشش رو برای اجرای نقشش کرد.
بازی بهنام تشکر قبل از ورود تینو صالحی دارای حرکات اضافه ای بود و جوری حس میشد که آقای تشکر اصلا با نقشش ارتباط برقرار نکرده و برای بازیش مشکل داره.
به شدت با بعضی از بخش ها مشکل داشتم. اون قسمتی که تینو صالحی سعی میکنه ادای یکی از شخصیت های سیاسی رو در بیاره تا تماشاگر رو به خنده واداراه، فک میکنم ارزش تئاتر بیشتر از این حرفهاست که با استفاده از این ابزار سعی در جذب مخاطب داشته باشه.
و قسمت بعدی هم صحنه رقص بی جاست. که سام کبودوند با اون حرکات رقص پاش موجب خنده تماشاچی ها میشه.
به نظر من استفاده از این موارده که بین یک تئاتر حرفه ای و یک تئاتر گیشه به شدت فاصله میندازه.

توی کارهایی که به نوعی تو فضای رویا و واقعیت معلقند، همیشه موسیقی تاثیر چشمگیری داره، کارگردان میتونست با استفاده صحیح از موسیقی مرتبط و همچنین افکت های نوری این فضا رو انسجام ببخشه.
قبل از خوابیدن سام کبودوند روی میز وسط انقدر فضا پر جنب و جوش هست که بعد از اون کارگردان برای پر کردن ... دیدن ادامه ›› خلا سعی در استفاده از موسیقی رو داره. امیدوارم توی کارهای تئاتر موسیقی فقط منوط به اول و آخر نمایش نشه.
نورپردازی سعی داشت با ایجاد روزنه نور از پشت در وسط در ابتدا و نور قرمز در اواسط اجرا، نور صحنه رو از یکنواختی نجات بده که به نظر من موفق نشد.
و در آخر به نظر من جای خالی یک پنجره در دکور که از داخل قاب اون ماه معلوم باشه، حس میشد.