** برنامه ی اجراهای سومین رپرتوآر مونولوگ دانشکده سینما - تئاتر **

** منتظر حضور گرمتان هستیم **


چهارشنبه 17/8/91

انجمن نجیب زادگان عجیب ، کارگردان: پریسا رفیع زاده ، ساعت: 1400
سفر حجمی در خط زمان ، کارگردان: مجتبی کریمی ، ساعت: 16:00
بمباردمان ... دیدن ادامه ›› ، کارگردان: عرفان شیرنگی ، ساعت: 18:00

پنج شنبه 18/8/91

قارچ پارتی ، کارگردان: وحید هجینی نژاد ، ساعت: 13:00
سونات مهتاب ، کارگردان: امیر احمد قزوینی ، ساعت: 15:00
بیدار خوابی ، کارگردان: شادی اسدپور ، ساعت: 17:00
ساعت سرکشی راهبه مأیوس ، کارگردان: امیر احمد قزوینی ، ساعت: 19:00

جمعه 19/8/91

کابوس های ویلیام ، کارگردان: حسین نوشیر ، ساعت: 13:00
ارثیه سیزیف ، کارگردان: مهدی سفاری ، ساعت: 15:00
روز عزیز مرده ، کارگردان: بهزاد آزادی ، ساعت: 17:00


* مکان: سالن استاد خورشیدی، دانشکده سینما - تئاتر، جنب تالار هنر، خیابان ورزنده، خیابان مفتح جنوبی *

دوستان عزیزی که می آیند یا شاید بیایند، حتماً گزینه مورد نظر را انتخاب نمایند تا اسامی شان در لیست مهمانان قرار گیرد تا مشکلی برای ورود و خروج نداشته باشند...

هنوز این نمایش را ندیدم. ولی شیوه ی تبلیغ این کار بسیار نا مناسب بود. چسباندن پوستر کار به صورت برچسب های کوچک بر روی پوستر سایر اجراها در دانشگاه ها و تبلیغات شهری، حرکتی بسیار ناپسند و به دور از اخلاق حرفه ای است. برچسب هایی که به سختی پاک می شوند و کندن آن موجب آسیب رسیدن به دیوار و سایر پوسترها می شود.

***** بار دیگر گرد هم می آییم و دیدار ها را تازه می کنیم *****

*** گروه تئاتر پانوراما تقدیم می کند ***

اجرای زنده نمایش رادیویی "روزی از روزهای اسب" در نخستین جشنواره نمایش رادیویی موج
نویسنده: قدرت الله فتحی
کارگردان: مریم فتحی

مکان: خانه کوچک نمایش "خیابان انقلاب، جنب خیابان فلسطین"
زمان: شنبه 29 بهمن ماه، ساعت 14:00

اجرا برای عمومی رایگان است

-------------------------------------------

به ... دیدن ادامه ›› مناسبت تماشای این نمایش و تازه کردن دیدارها از همه ی دیوارنشینان عزیز دعوت می شود با حضور گرم خود مایه ی خرسندی ما شوند.

** دعوت به همکاری **

گروه تئاتر "پانوراما" از دوستان عزیزی که در "نوازندگی دف" تجربه دارند دعوت به همکاری می نماید.

همراهان دیواری عزیزی که تمایل به همکاری دارند مشخصات خود را به همراه تجربه و سابقه ی فعالیت از طریق پیامک به شماره ی 09197937786 ارسال نمایند تا در اولین فرصت با آن ها تماس گرفته شود.
* همچنین از کسانی هم که در زمینه ی حرکت و فرم فعالیتی داشته و یا علاقه مند به بازی در تئاتر می باشند، دعوت می شود.

(( از هسته ی راهبری به خاطر پررنگ کردن سپاس گزاریم))

موسسه ی هنر های نمایشی باران با همکاری کافه مینه لی برگزار می کند :

نمایشنامه خوانی " ماداگاسکار "

نویسنده : احسان نوروزی

کارگردان : داریوش حق دوست

بازیگران : مسعود رهنما ، رامین خطیب ، قاسم روشنایی ، سعید تهرانی ، داریوش حق دوست



نمایشنامه خوانی " مقررات "

نویسنده : جعفر ... دیدن ادامه ›› مهیاری

کارگردان : داریوش حق دوست

بازیگران : مسعود رهنما ، رامین خطیب ، قاسم روشنایی ، سعید تهرانی ، داریوش حق دوست

زمان : شنبه ، 10 دی ، ساعت 18:30

مکان : خیابان ولیعصر ، نرسیده به پارک ساعی ، مجتمع شهاب ، طبقه ی دوم ، کافه مینه لی

برای رزرو بلیط با شماره ی روبرو تماس بگیرید : 88104397

سری جدید کلاس های بازیگری و کارگردانی ( سهراب سلیمی ) به زودی برگزار خواهد شد ... دوستان دیواری که علاقه مند به شرکت در این کلاس ها می باشند، گزینه شرکت خواهم کرد را انتخاب نمایند .... چه خوب است بتوانیم این دوره از کلاس ها را با جمعی از دوستان دیوارنشین برگزار نماییم و به حداکثر بازدهی و کیفیت در محیط پویاتر و صمیمی تر برسیم.

کلاس ها در 3 سطح مقدماتی - میانی - پیشرفته برگزار خواهد شد
هر دوره ی آموزشی 4 ماه به طول خواهد انجامید

دوستان علاقه مند با این شماره تماس گرفته و برای بهره مندی از تخفیف های ویژه و مزایای بیشتر از طرف (دیوار) را هم ذکر نمایند

دوستانی که تمایل به مشاهده ی سابقه ی استاد سهراب سلیمی را دارند، می توانند از لینک زیر مشاهده نمایند:
http://www.theater.ir/fa/basic/artists.php?id=576

آموزشگاه هنرهای نمایشی باران
021-66489338

زبان نیما
اندیشه شاملو
نگاه سهراب
با امید
می گذارم درون یک گلدان
گوشه اتاق
چراغ را که روشن می کنم
ذهنم پر می شود از
فروغ



از: سید اکبر کیان ارثی

***************************************
*** به مناسبت یازدهمین سالگرد احمد شاملو ***
***************************************

نامه ی احمد شاملو به همسرش

آیدا نازنین خوب خودم.

ساعت چهار یا چهارونیم است.هواداردشیری رنگ می شود. خوابم گرفته است اما به علت گرفتاریهای فوق العاده ای که دارم نمی توانم بخوابم. باید ... دیدن ادامه ›› کارکنم. کاری که متاسفانه برای خوشبختی من و تو نیست.برای رسالت خودم هم نیست.برای انجام وظیفه هم نیست: برای هیچ چیز نیست. برای تمام کردن احمد توست .برای آن است دیگر_به قول خودت_چیزی ازاحمد برای تو باقی نگذارد.

اما... بگذارباشد.اینها هم تمام می شود.بالاخره فردا مال ماست.

مال من و تو باهم مال آیدا و احمدباهم ...

بالاخره خواهد آمد.آن شبهایی که تاصبح درکنارتو بیدار بمانم.سرت را روی سینه ام بگذارم و به تو بگویم که درکنارت چقدرخوشبختم.

چقدرتورا دوست دارم .چه قدر به نفس تو درکنارم احتیاج دارم چه قدر حرف دارم که با تو بگویم افسوس همه حرفهای ما این شده است که تو به من بگویی(امروزخسته هستی)یا (چه عجب امروزشادی؟)و من به تو بگویم که : (دیگر کی می توانم ببینمت؟)و یا :تو بگویی :(می خواهم بروم.من که باشم به کارت نمی رسی.)من بگویم :(دیوانه زنجیری حالا چند دقیقه دیگربشین.)وهمین _همین و تمام آن حرفها و شعرها و سرودها یی که درروح من زبانه می کشد تبدیل به همین حرفها و دیدارهای مضحکی شده که مرا به وحشت می اندازد :

وحشت ازاینکه رفته رفته تو از این دیدارها و حرفها سرانجام ازعشقی که محیط خودش را پیدا نمیکند تا پرو و بالی بزند گرفتار نفرت و کسالت و اندوه بشوی.

این موقع شب یا بهتربگویم سحر از تصور این چنین فاجعه ای به خود لرزیدم کارم راگذاشتم که این چند سطررا برایت بنویسم .

آیدای من این پرنده دراین قفس تنگ نمی خواند.اگرمی بینی خفه و لال و خاموش است به این جهت است... بگذار فضا و محیط خودش راپیدا کند تا ببینی که چه گونه درتاریک ترین شبها آفتابی ترین روزها را خواهد خواند.

به من بنویس تا هردم و هرلحظه بتوانم آنرا بشنوم:

به من بنویس تا یقین داشته باشم که تو هم مثل من در انتظار آن شبهای سفیدی. به من بنویس که می دانی این سکوت و ابتذال زاییده زندگی دراین زندانی است که مال مانیست .که خانه ی ما نیست. که شایسته مانیست . به من بنویس که تو هم درانتظار سحری هستی که پرنده عشق ما درآن آواز خواهد خواند.

29 شهریور 42 -احمد تو

از: احمد شاملو

بدون شک می تونم بگم بعد از کار مه آلود مثل شب مثل روز این کار بدترین نمایشی بود که در این 3 ماه اخیر دیدم. طراحی صحنه نسبتا خوب بود و همچنین بازی میکائیل شهرستانی و شمسی صادقی تا حدودی قابل تحمل، البته به جز بازی چند دقیقه ای مانلی حسین پور که لطمه ی زیادی به کار زده بود. مونولوگ های بسیار طولانی و خسته کننده با صدای کم ( با وجود اینکه در ردیف دوم نشسته بودیم صدا ها بسیار نا واضح بود) و همچنین لهجه ی شیرین جنوبی باعث می شد که تماشاچی بعد از چند دقیقه تمرکز روی کار به خواب عمیقی فرو برود. طرح زنان هویزه در پشت صحنه جالب انگیز بود ولی هنگامی که تماشاچی با کار ارتباط برقرار می کرد باعث گسست این رابطه می شد. موسیقی کار با حال و هوای کار سازگار بود. در کل این کار توهینی بود به تماشاچیان خسته ای که بعد از یک روز پر مشغله و ترافیک، ساعت 8 شب با هزار امید " به خاطر وجود عزیز دکتر قطب الدین صادقی" برای دیدن یک کار خوب آمدند.
"پیشنهاد من به شما این است که اگر به دنبال راهی برای خوابیدن بدون استفاده از قرص خواب می گردید به تماشای این اثر هنری فاخر بنشینید." :)

کار بسیار خوب و متفاوتی است و سعی کنید که از دست ندید فقط قبل از رفتن به اجرا حتما این متن را بخوانید تا متوجه داستان شوید....

ما پرندگانیم.بعد برتر ما،قادر به پرواز بر فراز آسمان ها و رسیدن به انرژی برتر-سیمرغ-خداوند ست.ما ذاتا می توانیم پرواز کنیم،این گونه آفریده شده ایم.اما آیا از این توانایی برای رسیدن به کمال،برای بالا رفتن استفاده می کنیم؟ یا نسبت به پرواز و کمال بی توجهیم و ناآگاهانه دست و پای خود را می بندیم؟ بله ما ناآگاهیم.می توانیم بالا رویم و پرواز کنیم اما...

ما کفش های سنگین به پا می کنیم.رسم ست.همه باید این کفش ها را به پا کنند.کفش های سنگینی که ما را به زمین می چسبانند تا از سبکبالی و پرواز دور شویم.

در شهر ما همه درگیر روزمرگی اند.در واقع همه یک کار می کنند و شغل همه یکی ست:قفس سازی.کار ما عروسک ها این ست که برای بعد برترمان-عروسک گردان ... دیدن ادامه ›› ها قفس بسازیم.ما از پرواز بعد برترمان جلوگیری می کنیم.عروسک گردان ها بعد برترمان هستند.آن ها از صلاح ما آگاهند و خیرمان را می خواهند،مثل مادران.اما ما برایشان قفس می سازیم.عروسک گردان ها را وادار می کنیم آن گونه که ما می خواهیم مارا بگردانند.عروسک گردان ها اسیر ما عروسک ها هستند...

در این بین تنها چیزی که می تواند ما را به بالا-به آسمان وصل کند نشانه های معبود ست.معبود-سیمرغ-خداوند هر از گاهی برایمان پَر می فرستد تا ما بدانیم که او هست.ما عروسک ها می دانیم که پر نشانه ی اوست.می دانیم که پر چیز با ارزشی ست.ما در کنار قفس سازی به معبد می رویم و دعا می کنیم تا سیمرغ برایمان پر بفرستد.پر برای ما برکت می آورد.هر وقت برایمان پری فرستاده می شود آن ها را جمع می کنیم و برای خود نگاه می داریم،فقط همین.مثل یک شی باارزش قایمش می کنیم تا دست کسی جز خودمان به آن نرسد.دیگران هم ما را نگاه می کنند و به پر داشتن ما غبطه می خورند.پر نشانه ای معنوی ست که ما با آن برخوردی مادی داریم.ما نمی دانیم اما خودبرترما-عروسک گردان ها می دانند که نیاز به کمک و راهنمایی داریم.

کسی از راه می رسد.یک ناجی،راهنما،سوشیانت،هدهد...او رقص کنان از آسمان به زمین می آید تا راه را به ما نشان دهد.ما عروسک ها شگفت زده می شویم.او پاهایش را نشان می دهد و ما از پابرهنگی اش متعجب می شویم.برایش کفش های سنگین می آوریم.خود برتر هدهد بادکنک هایش را از شانه جدا می کند،هدهد اجازه می دهد کفش پایش کنیم.هدهد می خواهد مدتی کنارمان بماند.

در زمانی که ما شغلمان قفس سازی را از سر می گیریم هدهد تماشا می کند.ما را می بیند،قفس های بسته مان را می بیند.و او هم مشغول می شود اما چیز دیگری می سازد.چیزی که برای ما تازگی دارد،کلید طلایی برای باز کردن قفس ها.از آسمان برای هدهد پر می بارد.آن قدر پر می بارد که ما شگفت زده از کار دست می کشیم.پرهایش را جمع می کنیم.اما انگار هدهد بلد ست با پر کارهای دیگری کند.ما نظارگریم و از او یاد می گیریم.

زن و شوهری که فضایی سرد داشتند و زندگیشان از قفس بود،آن ها که باهم حرف نمی زدند و جدا از هم بر بالش های فلزی از جنس قفس می خوابیدند،حالا زندگی شان عوض می شود.شوهری که به همسرش بی محلی می کرد،حالا برایش بالش می آورد.از وقتی هدهد آمده برایشان حسابی پر باریده و از هدهد یادگرفته اند پرها را در کیسه ای جمع کنند و بالش بسازند.شوهر دیگر نمی خواهد همسرش گردن درد بگیرد.و دیگر نمی خواهد از او جدا باشد...

ما عروسک ها ساخت کلید را از هدهد یادمی گیریم.کلیدهایی که ساخته ایم را بهم نشان می دهیم.هدهد هم ما و کلیدهایمان را می بیند و خوشحال ست.هدهد دل ما را روشن کرده ست.ما با کلیدهای طلایی مان قفس هایی را-که تمام عمر خودبرترمان را در آن نگاه داشته ایم-باز می کنیم.عروسک گردان ها از قفس رها می شوند.هدهد اما ماموریتش را به پایان رسانده ست.کفش ها را درمی آورد.بادکنک ها را به شانه می بندد.و سبکبال و پابرهنه به آسمان بازمی گردد.و ما می مانیم و زمینی پر از پر و دل های روشن شده مان.کفش های سنگینی که از پا درآورده ایم و آسمانی پر از بادکنک های سفید. ما هم به آسمان،به هدهد و به سیمرغ پیوسته ایم.

در میدان جنگ، سرباز آخرین فشنگ را برای خودش نگه داشته بود ...
در پایتخت، جوانی عاشق، به دنبال بلندترین بام شهر بود ...
در همین حوالی، پیرزنی خسته به دنبال پریز برق بود ...
در سکوت شب، مرد مایوسی طناب محکمی در دستش بود ...
در ویلای شمال شهر، دختر زیبارویی قرص ها را شمرده بود ...
در حمام کهنه ی شهر، جوان فقیری تیغ را از بسته اش در آورده بود ...
در کوچه های قدیمی جنوب شهر، زنی تنها به دنبال بنزین بود ...
***
سرباز، آخرین فشنگ را برای یادگاری به خانه برد ...
جوان عاشق، بر بلند ترین بام شهر، نام عشقش را فریاد زد و خندید ...
پیرزن خسته، ... دیدن ادامه ›› دو شاخه ی ماساژور را به برق زد و خوابید ...
مرد مایوس، ماشینش را به ماشینی بست و به شهر باز گشت ...
دخترک زیباروی، قرص آرامبخشی خورد و با موسیقی به خواب رفت ...
جوان فقیر، صورتش را اصلاح کرد و در آیینه خندید ...
زن تنها، بنزین را در باک موتور پسر١۴ ساله اش ریخت و او را بوسید ...
....................................
خوش بین باشیم و در مورد آنچه می بینیم یا می شنویم، داوری آنی نکنیم...

از: ناشناس

شاید چالاک ترین انسان نباشم، شاید بالا بلندترین یا نیرومندترین نباشم، شاید بهترین و زیرک ترین نباشم، اما قادرم کاری را بهتر از دیگران انجام دهم و این کار، هنر خود بودن است.


از: لئونارد نیموی