نمی دونم کجا می رم تو این بارون تنهایی
هنوزم فکر خورشیدم بدون چتر و رویایی

بگو این جاده ها میرن به هرجا که تو اونجایی
تو وهم باورم موندم، تو اون تصویر زیبایی

بیا دنیامو روشن کن، به رویایی که نزدیکه
نباشی پیرهنم خیسه، تمام شهر تاریکه

.
.
.


از: حسین کریمی

موسیقی یک ناموس اخلاقی است که روح به جهانیان، و بال به تفکر و جهش به تصور، و ربایش به غم و شادی و حیات به همه چیز می‌بخشد. "افلاطون"

نحوه پیدایش موسیقی:

قدمت هنر موسیقی به اوایل خلقت انسان برمی‌گردد چرا که در نقوشی که بر دیواره غارها دیده می‌شود پرندگانی در حال نغمه‌سرایی به چشم می‌خورد. بدین ترتیب است که انسان در ابتدا اصوات خوش را از طریق پرندگان و حیوانات خوش‌الحان می‌شنیده و سعی در تکرار و تقلید آن می‌نموده است و این پایه ای است بر پیدایش موسیقی آوازی...

موسیقی در آغاز همان سخن گفتن بود که در آن هر صدائی کشش خاصی می‌یافت – زیر و بم شدن ناپایدار اصوات بعدها اندک اندک به وضع ثابتی گرائید. ... دیدن ادامه ›› بعدها پرسش دیگری پیش آمد که پرندگان چرا نغمه پردازی می‌کنند ؟ برای دلربائی نغمه سرائی مرغان را جزء به مغازله که به خاطر تکثیر نسل انجام می‌گیرد به چیز دیگر تعبیر نمی‌توان کرد – انسان‌ها هم فقط به خاطر نیایش خدایان سرود نمی‌خواندند بلکه عشق و علاقه‌ای هم که به یکدیگر و جنس مخالف داشتند آنان را به اینکار تحریص و تشویق می‌کرد . و اما جلب مهر و محبت جنس مخالف ترانه سر دادن تنها منحصر به انسان‌های اعصار اولیه نیست ترانه‌های ملی قرون وسطی نیز همچون ترانه‌ها و سرودهای ملی و محلی کنونی همه و همه آوازهای عشقی هستند .
مردمی که این ترانه‌ها را ساخته‌اند به کمک الفاظی که به ندرت تعقید و پرده پوشی در آن دیده می‌شود کوشیده‌اند که یار را با خود بر سر مهر آورند .

طبیعی ترین وسیله آواز، سینه و حلقوم طبیعی انسانی و ساده ترین وسیله ایجاد وزن، دستهای آدمی است. انسان با برهم زدن دستها وزن را نگاه داشته و نغمه‌ها و آهنگ‌ها را همراهی می‌کرده‌است. بعد ها بشر با استفاده از ابزار محیط پیرامون خود و الهام از صداهایی که طبیعت با خود همراه داشت با استفاده از شاخ حیوانات و روئیدنیهایی که در دسترس داشت، سازهای بادی مانند بوق و نی اختراع کرد و با کمک حس شنوایی سوراخهایی با توجه به معتقدات نجومی و اعداد مقدس در آنها تعبیه نمود که اکنون به صورتهای گوناگون تکامل یافته‌است. همچنین انواع طبل‌ها و سازهای ضربی را اختراع کرد و درتکامل آنها کوشید. در کاوشهای باستان شناسی، سازهای بادی و زهی مانند چنگ و نی را یافته‌اند که تاریخ آنها به چندین هزارسال قبل از میلاد می‌رسد. همچنین این تکاپو در تکامل موسیقی ادامه دارد...

این روز ها سخن از سلسله ی موی تو بود
هر چه بود است نهان در خم ابروی تو بود

از ازل دست به دامانم و بس
هر کجا می بریم در نگهم کوی تو بود

نظری بر دل ما چون انداز
این گناهان همه بخشیده آن خوی تو بود

رخ عیان کن، قد برافراز و بیا
تا ابد هر نگهم در پی آن روی تو بود

نسیما خبر از یوسف ما می آری
گو همانا همه از معجزه بوی تو بود

هر چه گویم سخنم کوتاه است
حافظ هم مست ز اسرار شب موی تو بود


از: حسین کریمی

نگفتی که کجا از شب بریدی
بگو تا شب دراز، رازقی هست

تو این بی راهه ها نوری نمونده
بگو از این سیاهی و شه مست

همه رنگ ها سیاهن، رنگ برگ زرد
خزون قرنِ و با این شب پست

به هر سازی رسیدم یک ترک داشت
بخون با این ترانه تا که زنده است



از: حسین کریمی

"محکوم"

همه محکومن به رفتن
یکی همراه، یکی تنها

همه درگیر یه روزن
یکی دیروز، یکی فردا

همگی غرق سکوتن
یکی از ترس، یکی دردها

همه تمثیل یه رنگن
یکی روز و یکی شبها

همه محکومن به رفتن
یکی تنها، یکی همراه

همه زندگی ... دیدن ادامه ›› رو باختن
یکی از فقر، یکی از آه

همه دنبال سقوطن
یکی مردم، یکی از شاه

همه محکومن به رفتن
یکی همراه، یکی تنها

همه از چیزی می ترسن
یکی از مرگ، یکی از ما

از: حسین کریمی

اگر چه جای دل دریای خون در سینه دارم
ولی در عشق تو دریایی از دل کم میارم
اگر چه روبرویی مثل آیینه با من
ولی چشمام بسم نیست برای سیر دیدن

نه یک دل نه هزار دل همه دلهای عالم
همه دلها رو میخوام که عاشق تو باشم

تویی عاشق تر از عشق تویی شعر مجسم
تو باغ قصه از تو سحر گل کرده شبنم
تو چشمات خواب مخمل شراب ناب شیراز
هزار میخون و آواز هزار ... دیدن ادامه ›› و یک شب راز

میخوام تو رو ببینم نه یک بار نه صد بار به تعداد نفسهام
برای دیدن تو نه یک چشم نه صد چشم همه چشما رومی خوام

تو رو باید مثل گل نوازش کرد و بویید
با هر چی چشم تو دنیاست فقط باید تو رو دید
تو رو باید مثل ماه رو قله ها نگاه کرد
با هر چی لب تو دنیاست تو رو باید صدا کرد

میخوام تو رو ببینم نه یک بار نه صد بار به تعداد نفسهام
برای دیدن تو نه یک چشم نه صد چشم همه چشما رومی خوام


از: اردلان سرفراز

دومین جشنواره نمایشنامه خوانی "نیمکت"

دومین جشنواره نمایشنامه خوانی نیمکت به همت کانون تئاتر فنی تهران جنوب و مدرسه تئاتر سه نقطه دوم و سوم خردادماه ۹۱ به دبیری فهیمه معین برگزار گردید.

در طی این جشنواره به طور کل 19 نمایشنامه که 9 نمایش آن دیروز، 2 خرداد ماه و ۱۰ اثر دیگر امروز، ۳ خردادماه در قالب دومین جشنواره نمایشنامه خوانی نیمکت، در پلاتوی استاد شکیبایی مدرسه تئاتر سه نقطه، مورد خوانش قرار گرفت.

جدول نمایشنامه خوانی های دومین روز ... دیدن ادامه ›› این جشنواره:

"پاتوق آقا اسماعیل" نوشته حمید امجد به کارگردانی بهزاد اسدی
" لارکسپورلوسیون لیدی" نوشته تنسی ویلیامز به کارگردانی محمدعلی بداغی
" خرده نان" نوشته لویی کالافرت به کارگردانی امیررضا جلالی
"بدری ما ادری"نوشته ی بابک لطفی به کارگردانی سهیل قناعتی
" وقتی صدای سوت میاد سرت و بدزد" نوشته ی مهدی صالحیار به کارگردانی فرهاد جوپاری
" روغن نهنگ " نوشته یوجین اونیل به کارگردانی نوید اکبری
"لاموزیکا دومین "نوشته ی مارگریت دوراس به کارگردانی مهتاب فتحی
"خواستگاری " نوشته آنتوان چخوف به کارگردانی محمدرضا بیگوند
"وایولت " نوبسنده و کارگردان هومن بنایی
"رقص کاغذپاره ها" نوشته محمد یعقوبی به کارگردانی حامد ادوایی

"این جشنواره آثار خود را به صورت رایگان برای علاقه مندان برگزار نمود"

این جشنواره کار خود را امروز 3 خرداد به اتمام رساند و اختتامیه آن در روز 8 خرداد ماه 91 در ساعت 17 الی 19 برگزار خواهد شد.


"خسته نباشید به تمامی دوستان و هم دانشگاهی های عزیزم به خصوص خانم سارا حدادی که با تمامی مشکلات برای برگزاری این جشنواره با استقامت خودشون و تلاش و همکاری خوب دوستانشون تونستن دومین دوره نیمکت هم به خوبی برگزار کنند."

تو توفان این شب هرس می شدم / تو هر بغض این مرد نفس می شدم

نبودی، ندیدی که این عشق رو / تو آغوش هر کس هوس می شدم

. . .

از: حسین کریمی

تو این بن بست بی فرجام / تو این شبها که من تنهام

یه کاری کن که این کابوس/ نشه رویایی که من می خوام

. . .

از: حسین کریمی

امید لمس دستاتو نگیر از من.../ که قطره قطره آب میشه سراب لحظه های من

تمام بغض تقویمم نبود توست.../ نباشی حسرتت میشه دلیل پرسه های من


از: حسین کریمی

تو قلب آسمونم ، دیگه ستاره ای نیست
کبود یاس دستام ، دیگه جوونه ای نیست

بهار و باد و بارون ، با بغض و غصه هاشون
شبونه یاسو بردن ، دیگه نشونه ای نیست

از: حسین کریمی

آسمون مثل گذشته نای باریدن نداره
دیگه این ترانه ها هم جای بالیدن نداره

وقتی که کعبه ی دل هم خالی از خدا میمونه
دیگه هیچ کی نمیخونه نمیتونه که بخونه

از: حسین کریمی

منو محکوم قفس کن
اما گل هامو نسوزون

من به یاد بغض چشمات
گم شدم تو مشت بارون
...
منو محکوم قفس کن
من ازت جدا نمیشم

من مثل قطره بارون
چشم به راهت پشت شیشه م

از: حسین کریمی

طرح چشماتو کشیدم/ روی بوم خیس دریا
آسمون به گریه افتاد / توی دستام،غرق رویا

موج هم از روی حسادت / دلشو میزد به دریا
شنها از عطر نفسهات/ راهی ان تا خود صحرا


پ.ن: سلامی دوباره به دیوار و ساکنین دوست داشتنیش
من برکشتم با کوله بار خاطره... ولی سوغاتی ندارم جز چند چرک نویس

از: حسین کریمی

توجه **فراخــــوان** توجه

نیازمندی ها!!! : به تعدادی بازیگر آقا و خانم (ترجیحا دانشجو) جهت بازی در نمایشنامه خوانی به کارگردانی حسام خالقی در جشنواره نمایشنامه خوانی دانشگاهی نیازمندیم

لطفا تمامی دوستانی که علاقه مند به همکاری می باشند، مشخصات خود را به آدرس ایمیل زیر پست نمایند
E-Mail: Hesam.Khaleghi@gmail / yahoo.com

تو نزدیکی که ماهی ها به سمت خونه برگشتن
به عشقت راه دریا رو باز هم وارونه برگشتن

تو این دنیا یه آدم هست که دنیاشو تو می بینه
کسی که پای هفت سینت ، یه عمر سیب می چینه

کنار سبزه و سکه ، کنار آب و آینه
تموم لحظه های شب ، سکوتت هفتمین سینه

تو هم درگیر تشویشی ، مثل حالی که من دارم
برای دیدنت امشب ، تموم سال بیدارم

هوای خونه برگشته ... دیدن ادامه ›› ، تموم جاده بارونه
یه حسی تو دلم می گه تو نزدیکی به این خونه


امیدوارم سرسبزی دیوار و دیوار نشین ها هم
جز یکی از سین های سفره هامون باشه
"دلامونو نو کنیم بدور از هر کینه"
"دنیا فرصتی نیست جز برای دوست داشتن"
دوستتون دارم
سال نو مبارک

تو کجایی سهراب؟
قایقت جا دارد؟
گوشه ای که بتوان با قلبم
آن سوی دریاها رفت
خسته ام من از زمین
از غروب بی صدا
بال پروازم نیست
پای رفتن خسته است
تو کجایی سهراب؟
کاش گوشه ای از قایق رویایت را
سهم من میکردی
بی خبر رفتی تو
به همان شهر دور
که از آن میگفتی
این ... دیدن ادامه ›› منم در ساحل
خسته ودلسردم
منتظر می مانم
چشم میدوزم به آب
قایقی در راه است
شاید این موج بلند
بریاند آن را
در کنار ساحل
پیش پای دل من
قایق می آید به پیش
آرام و آهسته
قایق تو اینجاست
روبرویم باز است
می برد من را دور
روی آن موج بلند
روی یک خواب لطیف
روی فواره ی هوش
پشت هیچستان ها
پشت چینی نازک تنهایی تو
کفشهایم کو؟
کفشهایم کو؟

از: ناشناس

بذار اسمون بباره ، رو تن سرخ ستاره

بذار این شبای سردم ، هر جی غم داره بباره

نذار این کبودی تلخ ، تو رو از دلم بکیره

نذار این سیاهی شب ، توی اون جشات بشینه

بیا با هرم نفس هات ، عشق رو راهی نکام کن

توی هر نماز بارون ، دل و مهمون خدا کن

بیا با دستای خالی ، با هم خونه ای بسازیم

روی دیوارای خونه ، طرحی از خدا بسازیم

بذار این ترانه ام باز ، روی هر بغضت بشینه

تا که این سیاهی شب ، توی خاطرت بمیره

از: ح.ک