بدون شک می تونم بگم بعد از کار مه آلود مثل شب مثل روز این کار بدترین نمایشی بود که در این 3 ماه اخیر دیدم. طراحی صحنه نسبتا خوب بود و همچنین بازی میکائیل شهرستانی و شمسی صادقی تا حدودی قابل تحمل، البته به جز بازی چند دقیقه ای مانلی حسین پور که لطمه ی زیادی به کار زده بود. مونولوگ های بسیار طولانی و خسته کننده با صدای کم ( با وجود اینکه در ردیف دوم نشسته بودیم صدا ها بسیار نا واضح بود) و همچنین لهجه ی شیرین جنوبی باعث می شد که تماشاچی بعد از چند دقیقه تمرکز روی کار به خواب عمیقی فرو برود. طرح زنان هویزه در پشت صحنه جالب انگیز بود ولی هنگامی که تماشاچی با کار ارتباط برقرار می کرد باعث گسست این رابطه می شد. موسیقی کار با حال و هوای کار سازگار بود. در کل این کار توهینی بود به تماشاچیان خسته ای که بعد از یک روز پر مشغله و ترافیک، ساعت 8 شب با هزار امید " به خاطر وجود عزیز دکتر قطب الدین صادقی" برای دیدن یک کار خوب آمدند.
"پیشنهاد من به شما این است که اگر به دنبال راهی برای خوابیدن بدون استفاده از قرص خواب می گردید به تماشای این اثر هنری فاخر بنشینید." :)