گاهی تصور می کنم آن روزهای دور را.قرن ها و هزاره ها پیشتر را. وقتی که جماعتی دل به تو داده، در شهر راه می افتاده اند و فریاد می زده اند ((احد، احد)) و آنها که زندگیشان، نامشان، نانشان، نگاهشان، فهمشان و نفهمیشان با خدایان رنگارنگ پیوند خورده بود، بچه ها را از پنجره ها دور میکردند، پرده ها را میکشیدند، از بامها سنگ میزدند و تیغ به دست میگرفتند و به خیابان میدویدند تا از خدایانشان در برابر تعرض اینان حمایت کنند. و این ((احد، احد)) که فریاد میزدند، این ((یکتا، یکتا)) گفتن چه خونی در رگهایشان به جوش می آورده.چه برقی در چشمهایشان می جهانده.
هنوز یکتایی، هنوزاحدی، همیشه یکتا و بی همتا بوده ای و هستی و خواهی بود. اما بت های رنگارنگ، دیگر آن سنگ پاره ها نیستن. زیر پوست ما، زیر پوست شهر، زیر پوست زندگی قایم شده اند. کمک کن مرا تا ببینمشان. قوت ده مرا تا بشکنمشان. از آن شور در جان من هم بیفکن.

از: ناشناس

بیا از نو آغاز کنیم
من آدم تو حوا

از: خود

من فقط دارم سعی میکنم همرنگ جماعت شوم،
اما می شود کمی کمکم کنید!
آی جماعت.....
شماها دقیقا چه رنگی هستید؟


از: ناشناس

مجبور شدم نیم ساعتی منتظر بمانم.جمعه صبح زود بود.ساده ترین راه را انتخاب کردم،یک پارک کوچک در فرعی یک محله خلوت پیدا کردم.از این پارکهایی که 4 تا درخت دارند،یک میدان کوچک و چند تا نیمکت. یک نیمکت خالی پیدا کردم و نشستم بقیه نیمکتها پر بود. 4 تا پیرمرد روی 2 تا از نیمکتهای پارک نشسته بودند،پیرمردهایی با عصا وعینک که شلوارشان را تا زیر سینه شان میکشند بالا و هر کاری میکنی نمی توانی دوستشان نداشته باشی.اگر از گرانی حرف نزنند از بچه هایشان حرف میزنند که خارجند و شغلشان که چقدر مهم بوده و قرار شطرنج میگذارند.
دوست داشتم به حرفهایشان گوش کنم .یاد بابا بزرگ خودم افتادم که کلاه شاپو داشت و هر روز با کت و شلوار وجلیغه می رفت پارک اما یک پیرزن با لباسهای کهنه روی صندلی 4 پارک اشاره میکرد که بروم پیشش این وقت صبح حوصله گدا را نداشتم فکر کردم وقتی خواستم بروم یک پولی هم بهش میدهم سرم را انداختم پایین و شروع کردم به ور رفتن با انگشتهایم و گوش دادن به حرف پیرمردها که چشم تو چشم پیرزن نشوم اما یکهو صدایش را شنیدم داشت با صدای بلند با خانوم و آقایی که از آن سر پارک آمده بودند سلام و احوالپرسی میکرد . خانم و آقا نزدیکتر شدند پیرزن جعبه ای که دستش بود را بطرفشان دراز کرد یکهو یخ کردم جعبه اش پر از آبنبات بود خانم و آقا سهمشان را برداشتند و رفتند

از: ناشناس

فقط باید عاشقت شد، طور دیگری نمی شود تحملت کرد.

از: ناشناس

✿ مثــــــل ِ × قـطـــراتــــ ِ آبــــــ ×

از میــــاטּ ِ انـگشتـــانــم

سُــر خــورد و رفـتــــ (!)
.
.
.
.
√ لـحظـاتــــ ِ نـابــــ ِ کـودکـــے . . ./. ✿

از: ناشناس

هیچکس به سکوت آدم نمیرسد همه منتظرند به فریاد آدم برسند

از: ناشناس