من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ، واسه عشق بازی موجها

، قامتم یه بستر نرم ...

یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ، یه نگین سبز خالص ،
توی انگشتر دریا ...

تا که یک روز تو رسیدی ، توی قلبم پا گذاشتی...!!! غصه های عاشقی رو
، تو وجودم جا گذاشتی...

زیر رگبار نگاهت ، دلم انگار زیرو رو شد ... دیدن ادامه ›› ، برای داشتن عشقت ، همه جونم
آرزو شد.

تا نفس کشیدی انگار ، نفسم برید تو سینه ، ابر و باد و دریا گفتن ، حس
عاشقی همینه.

اومدی تو سرنوشتم ، بی بهونه پا گذاشتی ، اما تا قایقی اومد ، از منو دلم
گذشتی

رفتی با قایق عشقت ، سوی روشنی فردا ، منو دل اما
نشستیم ، چشم به راهت لب دریا...

دیگه رو خاک وجودم ، نه گلی هست نه درختی ، لحظه های بی تو بودن ،
می گذره اما به سختی!

دل تنها و غریبم ، داره این گوشه میمیره ، ولی حتی وقت مردن ، باز
سراغتو میگیره.....

میرسه روزی که دیگه ، قعر دریا میشه خونم ، اما تو
دریای عشقت ، باز یه گوشه ای می مونم....

از: جزیره ( سیاوش قمشی )

جـــوکـر(هـیـث لــجـر):مـیـدونـی چـرا از چـاقـو اسـتـفـاده مـیـکـنـم؟

تـفـنـگ هـا خـیـلـی سـریـعن.بـا تـفـنـگ نـمـیـتـونـی تـمـام اون حـس طـرفـت رو درک کـنـی!

آخـه آدم هـا تـو لـحظـه هـای آخـر نـشـون مـیـدن کـه واقـعـا کـی هـسـتـن!


از: شـوالــیـه ی تــاریـــکـی(The Dark Knight-2008)-کریستوفر نولان

فیلمسازان باید به این نکته نیز بیاندیشند که فیلمهایشان را در روز رستاخیز با حضور خودشان نمایش خواهند داد.

از: چارلی چاپلین

گر به خود آیی، خدایی شوی...

از: ...

سامان: سحابی اسکیمو هم خیلی دیدن داره. قشنگترین قبرستونیه که تو عمرم دیدم!
دکتر (نسرین) : قبرستون؟
سامان: آره... سحابی هم محل تولد، هم محل مرگ ستاره هاس. همشون برمیگردن به همون جایی که ازش متولد شدن
نسرین:مو نمیدونستوم ستاره ها هم میمیرن!
سامان: همشون میمیرن. خیلی از ستاره هایی که الان ما می بینیم شاید میلیون ها سال پیش مردن ولی به خاطر مسافتی که ما باشون داریم هنوز داریم اونا رو می بینیم
نسرین:یعنی اینقدر دورن؟
سامان: خیلی دور، خیلی نزدیک. وقتی با دنیای خودمون مقایسه کنیم خیلی دورن. اما اگه با کهکشانای دیگه مقایسه کنیم تازه میفهمیم چقدر به ما نزدیکن و ما خبر نداریم




از: خیلی دور خیلی نزدیک

آرمین : آقا ! شما صبح بدون ذره ای استرس جلوی آینه بایستید و موهایتان را با ژل و یک تناسب هندسی روی نصف گوشتان میزان کنید. بعد با اسلایس و خامه و دو جور مربا و کمپوت آناناس صبحانه میل بفرمایید. بعد در حرارت مطبوع بیمارستان لم بدهید و نسکافه با کافی میت بنوشید. بعد با رنو بروید ( بی سیم نجف آباد ) و ساعتی 10 نسخه بنویسید. بعد کفش های اسپرت بپوشید و در یک ورزشگاه خصوصی تنیس بازی کنید. بعد توی رستوران های رمانتیک بنشینید و غذاهای دریایی میل کنید. بعد سوار شورلت ایمپلا بشوید و مخفیانه به وعده گاه بروید. بعد حمام سونا و بعد قلم بردارید و بسته های اسکناستان را به نرخ دلار محاسبه نمایید.
شما همه این کارها را بکنید و به رخ دنیا هم بکشید اما وقتی آخر شب با یک پاپیون عنابی مقابل آینه می ایستید و به آن غبغب زیبا و ژست های موفقتان لبخند میزنید تازه یک شپش بیشتر نیستید!!!
فلکشاهی : شپش؟ به من؟
آرمین : از شما معذرت میخواهم قربان و البته بی میل هم نیستم دستم را دوباره به گونه های لطیفتان ملوّث کنم. حشرة الارض ! ای پلشت! وقتی من با یک پا روی این زمین ایستاده ام و آن پاره تن من به خاطر یک تکه ساندویچ زیر آن نور جان میکند تو چطور جرأت میکنی با دهن دنبک بزنی؟ چطور؟ چطور میتوانی با آن فارسی کثیف پر از غلط به آیین من تف کنی؟ از شما متنفرم آقا. تمام هیکلتان را به صورت یک آلت رجولیت میبینم و اگر رسم داشتم بدون معطلی شما را به دوئل دعوت میکردم. چون بین ما ورطه ای وجود دارد معادله نامحسوسی که فقط با یک دوئل میتواند حل شود.


از: مرحوم اکبر رادی ( نمایشنامه شب روی سنگفرش خیس )

فردا را به فال نیک خواهم گرفت...

از: ...

یه روزی تو ذهنم یه ایده آل هایی داشتم .....
اما تا وقتی که سر کلاس شیمی فیزیک فهمیدم ، ایده آل فقط رویا و تصورِ ماست.
حالا رو آوردم به ریئل .....



از: خودم

داشتم تنها گلدون اتاقم رو آب می دادم که متوجه صدایی شدم که تا به امروز نشنیده بودم ! صدایی گنگ بی ریتم و سخت .....
صدای پایین رفتن آب از منافذ خاک

حامد