زندگی به امواج دریا ماننده است؛ چیزی به ساحل می‌بَرد و چیزی دیگر می‌شوید. چون به سرکشی افتد، انبوه ماسه‌ها را با خود می‌برد. اما تواند بود که تخته پاره یی نیز با خود به ساحل آرد؛ تا کسی بام کلبه‌اش را بدان بپوشاند....

از: مارگوت میکل

مگر می شود زندگی مرا بهم ریخته آفریده باشد...... خدای دانه های انار.........

از: نمیدونم

روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیه
بخورد روزه ی خود را به گمانش که شب است.....

از: از.......

من چیز زیادی از دست ندادم با رفتنت!!!
کمی دلم شکست... شبها گریه کردم..... یادگارش سردرد هر شبم شد... یه کم از آرام زندگی کردن فاصله گرفتم. چیز زیادی نشده... باور کن! تو بیشتر از من باختی.
تو عاشقترین قلب دنیا رو باختی.....
هیچکس به اندازه ی من عاشقت نخواهد شد،...
باور کن.

از: ناشناس

_ یه لیوان از توی اون کابینت بردار.

+ خوب.

_ پرتش کن زمین.

+ خوب.

_ شکست...؟

+ آره.

_ حالا ازش عذرخواهی کن.

+ ببخشید لیوان، منظوری نداشتم.

_ دوباره درست شد...؟؟

+ نه.

_ متوجه شدی....!!!!؟؟؟؟؟

از: ناشناس

گر تیغ بارد در کوی آن ماه 
گردن نهادیم الحکم لله
آیین تقوا ما نیز دانیم
 لیکن چه چاره با بخت گمراه
ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم
یا جام باده یا قصه کوتاه
من رند و عاشق در موسم گل
آن گاه توبه استغفرالله
مهر تو عکسی بر ما نیفکند 
آیینه رویا آه از دلت آه
الصبر مر و العمر فان
یا لیت شعری حتام القاه
حافظ چه نالی گر وصل خواهی
خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه