شاکله فیلمنامه بر روی کاشتهای روایتی ای بنا شده است که ناتوان از رساندن مخاطب به برداشت هایی باورپذیر و ملموس است. به طور نمونه نمیتوان قانع شد که چرا کاراکتر سارا بدهی های مالی اش را از نامزدش پنهان نگاه میدارد و به جای آن به دوستش آیدا همه چیز را میگوید و به او اعتماد دارد؟ فیلمساز پاسخ روشنی به این سوال اساسی نمیدهد. عمق دوستی رابطه سارا و آیدا هم قرار است در طول روایت و کنش پایانی سارا تعیین کننده باشد اما در مقدمه چینی ما عمقی در این رابطه نمیبینیم با یک بار خرید رفتن و داب اسمش بازی این رابطه در نمی آید. نامزد سارا که ادعای زرنگی دارد و دائما در حال تعقیب سارا برای سر درآورد از کارهایش است معلوم نیست چرا همواره در اقدام کردن دیر عمل میکند؟ کاراکتر آیدا چرا وقتی میداند که دوست پسرش سعید قصد دسترسی به اسناد مناقصه را دارد به سارا اطمینان میدهد که به سعید اعتماد داشته باشد؟ این کاشتهای غیرمعقول را میتوان ادامه داد تا متوجه شد گره افکنی و گره گشاهی های فیلم بر پایه های سست روایی بنا شده است. فیلنمامه ای که هنوز تا پختگی فاصله دارد و همچنین اتخاذ کردن ناشیانه ی شگردهای روایی و مضمونی تقلیدی ( فاز فرهادیسم) سارا و آیدا را به فیلمی ضعیف و بی اثر تبدیل کرده است.