موسیقی همچون دریایی مرا
به سوی ستاره رنگ پریده ام می کشاند
زیر سقفی از مه یا دورن اثیر بی انتها
ره می سپارم.
با سینه برجسته و ریه های پر باد
مانند بادبانی
به سوی توده امواج که پرده شب
از من جدایشان کرده پیش می روم.
چنان حس می کنم که در درون من، هیجانات می جنبند
و من بسان قایقی که
در آغوش گردابی پهناور
دستخوش باد ... دیدن ادامه ›› و طوفان و آشفتگی ها باشد
به هر سو تکان می خورم،
و دگرگاه، پهنه آرام دریا
آینه فراخ نومیدی من است...

شعری از شارل بودلر با عنوان "موسیقی" از مجموعه گلهای رنج