یکی از ویژگی های تئاتر که اجرایی زنده و نفس به نفس تماشاگر است همین است. نمی توان از کسی خواست احساساتش را کنترل کند. در ضمن بازیگرها از ابراز احساسات تماشاگران چه خنده باشد چه گریه یا شگفتی خوشحال می شوند و انرژی می گیرند. اصولش این است که تماشاگر خود را حین تماشای تئاتر رها کند. افراد وقتی در جامعه مدام مجبور به کنترل خود هستند، لزومی ندارد که در سالن تئاتر نیز چنین کاری بکنند.
درسته و من مخالف ابراز احساسات نیستم!اما مشهود بود که خانم ها عده ای خیلی بیش از حد چیزی که بود احساسات بروز میدادن!!!
اجرا کننده نمایش راه میرفت غش میکردن!!!
گاهی هم تمرکز رو در هنگام اجرا بر هم میزنه!همون طور که صدای اهنگ موبایل تمرکز رو بر هم میزنه!!!!!!!
البته بنده چون آن طرف قضیه را هم تجربه می کنم خدمتتان عرض کردم (روی صحنه به عنوان بازیگر). مطمئن باشید که اینطور نیست. بازیگر تئاتری که با صدای خندۀ تماشاگر تمرکزش به هم بخورد بازیگر نیست. بازیگران تئاتر در این زمینه تربیت می شوند. تا به حال بازیگری را ندیده ام که از صدای خندۀ تماشاگرش ناراحت شده باشد یا تمرکزش به هم ریخته باشد، برعکس انرژی کسب می کند. اگر خواستید می توانید از خودشان هم بپرسید. بنده وارد به این گفتگو شدم به دلیل اینکه اغلب این مسئله را در سالن های تئاتر شاهدم که وقتی برخی از تماشاگران می خندند چند نفر دیگر پیدا می شوند که به آنها چشم خیره می روند! افرادی که اینطور عکس العمل نشان می دهند با آداب تئاتر دیدن و فلسفۀ این هنر آشنا نیستند. اگر مطالعه ای دربارۀ تاریخ تئاتر داشته باشید متوجه می شوید که این خنده ها و قهقه ها که شما آن را ناپسند و موجب بی تمرکزی بازیگران می دانید در مقابل واکنش های درشت تماشاگران در گذشته و بعضاً حال در سایر کشورها پشیزی به حساب نمی آید و هیچ است.
حال اینکه شما چه اصراری براین دارید که حق با شماست نمیدانم!
شما که حرفه ای هستید و با معلومات تاتری یه کم حق به جانب رفتار نکنید و جواب ندید!!!اگر هنرمند هستید انقدر عصبی شدن و ناراحتی بابت این قضیه بی معنیه!!!من ادعا نمیکنم و به عنوان یه تماشگر حق نظر دارم!یه کم مودب تر جواب بدید!!!اگر مردم تماشا نکنن و نظر ندن که باید تمامه تاترها بسته شه!موفق باشید
شما نه تُن صدای بنده را می شنوید نه حالات چهره ام را می بینید، اینکه گمان می کنید عصبی! یا ناراحت! شده ام بیشک حزو تصورات شماست و نمی دانم چطور به چنین نتیجه ای رسیده اید! شاید هم سابقه ای در گفتگو کردن ندارید که رد و بدل کردن این اطلاعات را ناراحتی و عصبیت می نامید.
در ضمن این را نیز بدانید که صدای زنگ موبایل با صدای خندۀ تماشاگر از زمین تا آسمان تفاوت دارد؛ زیرا خندۀ تماشاگر جزوی از تئاتر و کاملاً مربوط به آن است اما زنگ موبایل خیر، مربوط به خارج از تئاتر است و غیره. پس این دو با یکدیگر قابل قیاس نیستند و مقایسۀ شما در دستۀ قیاس مع الفارق قرار می گیرد.
اون واژۀ «مودب تر»!! را هم که به کار برده اید مایۀ شگفتی است، مگر اینکه گفتگو را بی ادبی بدانید که ظاهراً همینطور است چون بنده در توضیحاتم کوچک ترین بی ادبی وجود ندارد.
با این اوصاف ادامۀ گفتگو بیهوده است. حق با شما باشد. موفق باشید.
شما منتقد هستید باید صحیح نقد کنید!چیزی رو که در اون روز در سالن ندید و اطلاع ندارید نباید با تجربه ی گذشته نقد کنید!
حرفای شما صحیح،حرف بعدیتون هم نخوانده صحیح.
بیشترتر موفق باشید.