اگر از آن دسته تماشاگران هستید که معتقدید با وجود دیالوگ هایی با معانی دو پهلو و کلمات بی پرده از کمدی لذت میبرید، پیشنهاد میکنم این نمایش را ... دیدن ادامه ›› از دست ندهید. حتی act های متعددی وجود دارد که ممکن است همان دیالوگ های بی پرده را در ذهن تداعی کند. اما چیزی که مخاطبین را با دقت تمام در صندلی های خود نگه میدارد، هماهنگی فوق العاده بازیگران و تنها المانهای صحنه است. یک صفحه سفید بزرگ و یک صندلی قرمز.
هوشمندی خلاقانه ی این نمایش، جایی است که حرکات بازیگران و آن قابِ سفیدِ بزرگِ ایستاده در میان صحنه، به گونه ای در هم تنیده و تلفیق شده است که انگار بازیگردان این نمایش همان صفحه سفید است و اوست که بازیگران را هدایت میکند. البته گاهاً به عنوان یک تماشاگر حتی تصور میکردم که آن صفحه سفید هدایت گر، خود توسط شخص دیگری که در جایی میان تماشاگران نشسته رهبری میشود. گویا کارگردان است که از طریق یک دستگاه موبایل و با انگشتان خود، قاب و صحنه را از راه دور کنترل میکند! و شاید همین نوع نمایش و البته ریتم منظم و سریعی که دارد باعث میشود که تماشاگر در تمام 75 دقیقه کلافه نشده و نمایشی راضی کننده را ببیند.