راننده ی چینی(یادداشت عباس مخبر،مترجم و پژوهشگر)

رودخانه ی یوشینو
میان کوه ایمو و مونت سه
جاری می شود
میان عاشق و معشوق
توهمات جهان
جاری است
از کتاب قطره های معلق باران. شاعر ناشناس
اگر میان عاشق و معشوق توهمات جهان جاری باشد، به گمانم میان زن و شوهر توهمات هر دو ... دیدن ادامه ›› جهان جاری است. امشب به دیدن نمایش "راننده ی چینی رفتم". کاری که داریوش رعیت آن را نوشته، پریزاد سیف کارگردانی کرده و خانم سیف و آقای رضا عمرانی بازیگران آن هستند. خانواده ای که با 128 دوربین همه ی همسایگان محله را می پایند، تقریباً بر سر هیچ چیز( حتی رنگ چتر و رنگ ماشینی که فیلمش موجود است) تفاهم ندارند و در فرایندی از فرافکنی مداوم همه ی مشکلات اخلاقی خود را به همسایگان شان نسبت می دهند. این توهم تا حد خلق یک راننده ی چینی و در نهایت واقعیت پیدا کردن او ادامه می یابد، و این خانواده ی" سراسر بین"در می یابند که خودشان در معرض دید دیگران قرار دارند. نویسنده با بهره گیری از مفهوم فوکویی"زندان سراسر بین" یک ذوج نسبنتاً جوان را در این موقعیت قرار داده و نشان می دهد که خود این خانواده نیز به رغم آن که زاغ سیاه همه ی همسایگان را چوب می زنند، در واقع خودشان هم در زندانی که ساخته اند اسیرند. البته زندان این خانواده فقط به این دوربین ها و تبعات آن محدود نمی شود و دو زندانی ساکن این زندان، هر یک زندانی ذهنیت خویش هم هستند. در میانه ی این جهنمی که به نام خانواده ساخته شده، طنزی که گاه و بیگاه در میان زن و شوهر رد و بدل می شود، همان عاملی است که همه چیز را از سقوط نجات می دهد و تماشاگر را هم از خستگی می رهاند. خانم سیف و آقای عمرانی بازی خوبی ارائه کردند. به کلیه ی دست اندرکاران این نمایش خسته نباشید می گویم و برای شان موفقیت بیشتر آرزو می کنم.
یادداشت جناب عباس مخبر مترجم و اسطوره شناس که پس از دیدن نمایش راننده ی چینی در تاریخ نهم آذر ماه درصفحه ی شخصی خود نوشتند.برای اطلاعات بیشتر می توانید به صفحه ی Mokhber Abbasدر فیس بوک مراجعه بفرمایید.