ای کاش میشد همه این نمایش دغدغه مند و زیبا رو ببینند. چقدر دیشب بابت قضاوت و نوع نگاهی که به این دسته از انسانها داشتم اشک ریختم و شرمنده شدم. ممنون از خانم بیان که با این نمایش به من یاد داد تحت هیچ شرایطی آدمها رو قضاوت نکنم.
پی نوشت: چقدر از بازیها محظوظ شدم، چه کسی باورش میشد آن پسر ریشو نسیم ادبی باشد؟!