شرقی غمگین دهه شصتی های غمگین ...
کوه باشو دل نبند ... چقدر انتخاب موسیقی برای این تاتر به جا بود ... چه هوش موسیقیایی افرین ...
چقدر چشمهای نمناک تو اون تاریکی چقدر دل شکسته چقدر زوج هایی که هر دو اروم گریه کردن ... رو صندلیا ی تاتر کامل و واقعی بدون دیالوگ بدون صدا ... بدون نور ... چقدر سجاد افشاریان دیدی این تاتر واقعی رو ؟... چقدر ساده اما هوشمندانه نفوذ کردی به صندوقچه های خاک گرفته گوش ذهن ادما ... اقا سید چقدر دردم گرفت وقتی التماس کردی که علی بمونه ... حتی طنز تلخ وسط ماجرا نجاتمون نداد از این هیپنوتیزم دسته جمعی. چقدر چشماش چشماش یادم افتاد چشمای نیمه خیس همسرم که شرم داشت برای هق هق کردن و من چقدر هق هق کردم ... ساده بگم : چه حیف نمیشه برای تمام عمر سجاد افشاریان برامون اجرا کنی علی عشقی رو تا یادمون بیاد ما اخرین نسل عشقای یواشکیه واقعی بودیم ...
ممنونم ازت