رئال بارسا بیانی تاریخی از حال و هوای صده ی پیش اسپانیا بود.اصولا حماسه افرینی های اینچنینی در کنار دیالوگ گویی های ازادیخواهانه ، خلق صحنه هایی پرشور رو طلب میکرد که جاش نتونست با نشستن چند بازیگر فرم در بطن صحنه پر شه.من حیث المجموع کاررو دوست داشتم و راضی ام از دیدن کار.سرایس بدون موسیقی انتهایی کار با اون صدا هم به گمانم سنخیتی نداشت.ریتم کار در ده دقیقه ی ابتدایی بسیار بالا بود که به گمونم همین.نکته تماشاچی رو.میخکوب می کرد که لحطه ای غافل نشه از کار ولی برعکس ده دقیقه ی انتهایی کاملا شعارزده و بدون شور بود.دوستان دست مریزاد .این مطالبی هم که بیان میشه برای رسیدن کار به ایده ال هست وگرنه من پسندیدم