نمایش خوبی بود، اگرچه به نظرم مقداری تماشاگری که با داستان آشنا نیست، اوایل نمایش با اسمها گیج میشه تا بفهمه روابط به چه صورته!....
به بازیها نمیشه ایرادی گرفت...ولی به نظر نمایش میتونست با استفاده بیشتر از موسیقی و یا حرکات بیشتر بار عاطفی و هیجانش بیشتر داشته باشه....مقداری بی حس و حال بود صحنه ها....مخصوصا صحنه آخر که اوج نمایش بود....
ایراد اصلی نمایش این بود که در طراحی حرکات بازیگران هیچ توجهی به افراد روی بالکن نشده بود!! ما در روی بالکن تمام نمایش رو سرپا بودیم تا شاید ببینیم اون پایین چه خبره!!! و تقریبا هیچکدوم از صحنه های مادر رمئو رو ندیدیم!!!
نقطه قوت نمایش صدای آسمونی آقای خسرو پسیانی و بازی اغواگرانه خانم ستاره پسیانی بود (اگرچه تو نمایش متوجه نمیشی چی شد که رومئو عاشق ژولیت شد و فقط چون تو پیش فرض ذهنیت هست، باقی ماجرا رو قبول میکنی!!!!)