دیشب حال دیگری داشتیم ، همه مان منتظر بودیم و شوق و ذوقی داشتیم وصف نشدنی. مانند تمام کاراکترهای خنکای ختم خاطره. بغضی که از خستگی می آمد تا رورانس همراهم ماند و دیگر دوام نیاورد که بماند. بغض تمام کاراکترهای خنکای ختم خاطره در گلویم سنگینی میکرد.
شب گذشته میزبان کسی بودیم که اگر نبود قلم دغدغه مندش ، اگر نبود نگاه مسئولانه اش به درد مردم ، به تبعیض ، به جامعه جنگ زده هیچگاه این نمایش روی صحنه نمی آمد. در روزگاری که هیچکس ، هیچ نهاد و هیچ ارگانی از روی صحنه آوردن چنین اثر دغدغه مند و درد مند و انتقادی ای آن هم توسط یک گروه جوان حمایت نکردند تنها کسی که حرف ما را شنید و درد و دغدغه مان را حمایت کرد دیشب مهمان ما بود. ۷ ماه متن زیبای خنکای ختم خاطره دست من و گروه تئاتر گره و تمام گروه ۳۰ تفره ی این نمایش امانت بود و دیشب به صاحب اصلی ش برگشت. امید که امانت دار خوبی بوده باشیم برای قلم حمیدرضا آذرنگ. نمایش ما ، نمایش نشده بود تا دیشب که شما نگاهش کردید. دیشب شما میزبان ما بودید.
سایه ت مستدام جناب آذرنگ و حمایتت پایدار از نسل جوان تیاتر.