نمایش با وجود تلاش ستودنی بازیگران جوان، به دلیل سردرگمی نسبی نمایشنامه آن طور که باید از کار درنیامده بود. دکور هوشمندانه و تئوری راشومون گونه ای که می توانست منجر به نتیجه خیلی بهتری شود با سهل انگاری نویسنده در بعضی بخش ها از هدف اصلی دور می شود.
علاوه بر این استفاده گاه و بیگاه از کلمات و الفاظ نامناسب که در مجموع چیزی به بار نهایی داستان اضافه نمی کند و به راحتی قابل حذف است تا حدودی بیننده را دلزده می کند.
با تمام این اوصاف اجرای مناسب بازیگران را می توان عمده موفقیت مجموعه دانست