ضمن تقدیر و تشکر از زحمات گروه اجرای نمایش،
این نمایش برای سرگرمی در حدی قابل قبول ارائه شد ولی مواردی را قابل ذکر و تأمل می دانم.
ابزار های به کار گرفته شده برای خلق طنز، مواردی دم دستی و دارای اعتبار زمانی و مکانی محدود بودند. مواردی نظیر نامگذاری یک شخصیت با الفاظی جنسی، استفاده از حرکاتی تداعی کنندۀ عمل جنسی و یا استفاده از کلماتی که بار جنسی دارند از این دست بودند. علاوه بر این اشاره به فیلم ها و صدا های ضبط شده ای که در شبکه های اجتماعی اخیراً پخش شده نیز مشمول همین مسئله است.
استفاده از این نوع ابزارهای طنز که اعتباری محدود به حوزۀ زمانی مطرح شدنشان در جامعه دارند و یا اشاره به تابوهای پریودیک می کنند، طنزی را پدید می آورد که بی تردید می توان لقب گیشه ای به آن داد.
در بازخلق فضا و ساختار روابط مقر رایش سوم نیز توفیقی قابل مشاهده نبود. شخصیت ها بی شناسنامه و نامربوط به تعریفی که نمایش برایشان درنظر داشت ظاهر شده بودند.
استعاراتی که برای گروه های سیاسی و سودجویی آنها از عامۀ مردم به ویژه در 15 دقیقۀ انتهایی نمایش طرح شدند نیز فاقد عمق و تناسبات لازم بودند.
در مجموع اگر هدف، خنداندن تماشاگر بود کار موفقیت آمیزی انجام شد ولی اگر هدف ایجاد بینش و تحلیل معضلات سیاسی بود، این روش سطحی، توفیقی بدست نیاورده است.