تابستون و انتظار برای رسیدن تابستون یکی از لذت بخش ترین خوشی های دوران کودکی و تحصیل می باشد که پس از ورود به دانشگاه و بازار کار دیگه تابستونت حس خودش از دست می ده میشه یه فصل گرم که شباش کوتاه و روزاش بلند دیگه کل سال منتظرش نیستی،
حالا فکر کن تابستون از بچه ها بگیری چی می مونه دیگه براشون ؟تابستون نمادی از خوشی های بچههایست که داره هر روز خوشیهاشون کمتر میشه.
((بی تابستان)) اثریست درخشان در سوگ نابودی های خوشی هامان، قصه مدارسی که روزگاری اعتبار شهر بودن اما به چنگال لاشخورانی افتاده بودند که بویی ار آموزش و تربیت نبرده بودند، دیوارها را پر کردن از سخنان قصار اما تخته ها را فراموش کردند ،بر وسایل نشاط و بازی کودکان زنجیر کشیدند معلمان واقعی را یا بازنشسته کردند یا به مرز افسردگی و انزوا کشیدند خلاقیت را کشتند ، در نهایت هم به سود کلانشان رسیدند و شروع به تخریب مدارس وایجاد فضاهای تجاری زشت و نا ملموس با فضای شهرمان کردن دیگر کودکانمان باید در آپارتمان های کوچک و تاریک به اصطلاح تحصیل کنند.
در وصف ((بی تابستان)) میشود صفحه ها سیاه کرد،شاید وقتی دیگر نوشتمش برای ثبت در تاریخ تا بدانند که در تابستان 97 در ایرانشهر در وصف روزگار بی تابستانمان چه اثر درخشانی بر صحنه رفت.