هر وقت هرجا خواستیم بخندیم، اشکمون قبل از خنده ریخته بود پایین، بعد که خندیدیم معلوم نبود داریم چکار میکنیم...
میخندیم! گریه میکنیم...اصن ماهیت خاک ما همینه،بغضهامون خنده هامونو پوشونده
اینا توی این نمایش بدجوری حس میشه، انگار فایل فشرده ی زندگیمونه.
در عین حال نظم عجیبی در نمایش هست، بازیگرها، صحنه دیالوگها موزیک...همه چیز با وسواس عجیبی کنار هم چیده شده، جوری که هر چیزی رو جابجا کنی شاید نظم همه چیز بهم بریزه،
بازیها عالیست، دیالوگها حرف نداره فضا رو نمیشه وصف کرد. هنوز دارم فکر میکنم یعنی یه نمایش اینقدر خوب؟!!!
خسته نباشید میگم به تمامی عوامل و جناب آقای خاکی که برای تماشاگران ارزش قائل بودن.