با سلام به اهالی تیوال
معمولا عادت به نوشتن نظر ندارم، اما با هدف حمایت از اجراهای کودکان و نوجوانان، دوست دارم اینجا نظرم رو راجع به این نمایش بگم.

حسنی نسلِ من، حسنیِ ساعت‌ِ خوش، اینبار برای برای پسر ۴ ساله ام خوش درخشید. یک اجرای تمیز همراه با ایده های خلاقانه. استفاده مناسب از موسیقی و ویدیو که کار رو جذاب تر کرده بود، در کنار مباحث آموزنده ای که مطرح شد به من جرأت میده این کار رو با خیال راحت به دوستان پیشنهاد بدم.
تنها یک نکته رو با توجه به عکس العمل کوچولوهای حاضر میگم و اونهم طولانی شدن گهگاه بعضی دیالوگ‌ها (مثل داخل قایق ) که از حوصله بچه ها خارج بود و حجم بالای سرو صدا در این لحظات هم گواهِ حرفمه.
در کل کار با کیفیتی بود، حسنی که جای خود، عمو بیژ بیژ هم خیلی پر انرژی و دوست داشتنی بود، بچه ها اشتیاق زیادی برای دیدن عروسک نمایش داشتند که خیلی کوتاه و آخر قصه اضافه شد. ای کاش اون دایناسور کوچولو نقش بیشتری داشت.

و در نهایت عرض خسته نباشید به تمام عوامل این اجرا، و با آرزوی پررنگ تر شدن فعالین عرصه کودک و نوجوان