این تئاتر با تم اجتماعی و طنز، خلاصه‌ی زندگی روزمره یک خانواده است اما خط سیر آن بدون فراز و فرود، گاهی حوصله سر بر می‌شود. به‌صورتی که تماشاگر را مدام در انتظار لحظه‌ای خاص نگه می‌دارد که اتفاق نمیفتد.
نمایشنامه دغدغه‌ی درگیر کننده‌ای نداشت. به‌گونه‌ای نبود که مخاطب را با خود همراه، یا یک چرایی در ذهنش ایجاد کند. تقریبا روند اتفاقات مشخص بود و گاهی با چاشنی طنز همراه می‌شد.
طراحی صحنه تناسبی با اجرا نداشت و فضای بزرگ سالن خالی و پرت مانده بود. اما تنوع در ظاهر صحنه و لباس اتفاق مثبتی بود.
یکی از نقاط قوت کار بازی‌های خوب و به‌جا بود. ضمن اینکه موسیقی هم جایگاه برتر خود را در اجرا پیدا و حفظ کرده بود.