منم این فیلم رو خیلی دوست داشتم و به نظرم فیلمیه که نشون می ده کارگردان رو به جلو حرکت کرده و واقعاً علت این هجم از انتقاد رو متوجه نمی شم.
دوستان ایراد گرفتن که مثلاً بچه در گوشش مادرش اگه چیز خاصی نگفته چرا مادره نگفته؟ در جواب می شه گفت چون بچه دستشوئی داشته در گوشش مامانش این حرف رو گفته. یا اینکه چه طوری یه نفر تو زندانی که یه بچه هم میتونه درش رو باز کنه گیر کرده. فکر می کنم خیلی ها خیلی ساده براشون پیش اومده باشه پشت یه در با یه قفل مسخره گیر کرده باشن. مخصوصاً قدیم ها که در سرویس های بهداشتی دو طرفه بود و خیلی پاسخ های دیگه ولی گویا عده ای از دوستان با نگاه منتقدانه از همون اول به تماشای فیلم نشستن که باید گفت از خیلی از فیلم های هالیوودی هم می شه کلی ایراد درآورد.
میزانسن های فیلم، لوکیشن، موسیقی و خیلی چیزهای دیگه عالی بود.
مخصوصاً بازی نوید محمدزاده که بعد از ابد و یک روز و عصبانی نیستم، اینجا کمی وزن اضافه کرده و اون حالت عصبی و خشمگین رو از بین برده.