چه طوری دَم از انسانیت میزنیم ؟! چه طوری انقدر راحت ادعا میکنیم که آدمیم ؟! چطوری بدون هیچ ترسی از خدا گله میکنیم که دنیاش ناعادلانست ؟! واقعاً چطوری انتظار داریم که توو یه دنیای عادلانه زندگی کنیم ؟! مگه ما خودمون عادلیم ؟! مگه ما خودمون میفهمیم مفهومِ عدالتو ؟!
میفهمیم عدالت چیه و انقدر راحت همدیگر‌و از روی ظاهر قضاوت میکنیم ؟!
میفهمیم عدالت چیه و سعی میکنیم آدما رو از روی جنسیتشون بشناسیم ؟!
میفهمیم عدالت چیه و هنوز از لحاظ جسمی و روحی به هم آزار میرسونیم ؟!
شخصیتِ همدیگرو به راحتی زیرِ پا لِه میکنیم ؟!
به حقوقِ اختصاصیِ همدیگه تجاوز میکنیم ؟!
به خودمون اجازه میدیم توو نگاهِ اول رو آدما ... دیدن ادامه ›› اسم بذاریم ؟!
همدیگرو مسخره میکنیم ؟!
انقدر آسون دلِ همدیگرو میشکونیم ؟!
انقدر بی‌پروا همدیگرو ناامید میکنیم ؟!
پشتِ سرِ همدیگه حرف میزنیم ؟!
انقدر راحت غرورِ همدیگرو زیرِ پا لگدمال میکنیم ؟!
هان ؟!
یکم انتظاراتمون زیاد نیست ؟!
یکم زیاد ادعای انسانیتمون نمیشه ؟!
اصلاً حواسمون به تعریفِ کلمهٌ “انسان” هست ؟!
نه ! بعید میدونم !
خیلی وقته هممون داریم دور میشیم از تعریفِ انسانیت .
انسان ، همنوعشو قضاوت نمیکنه .
انسان دلِ همنوعشو نمیشکنه .
غرورشو زیرِ پا لِه نمیکنه .
از زندگی ناامیدش نمیکنه .
انسان ، همنوعشو توو مشکلات بغل میکنه .
کمکش میکنه .
بهش حق میده .
امیدوارش میکنه .
انسان به اقلیتِ جامعش به چشمِ موجودی جدا از خودش و اطرافیانش نگاه نمیکنه .
انسان به اقلیتِ جامعش اجازهٌ رشد و پیشرفت میده ، بهش نمیخنده ، مسخرش نمیکنه ، طردش نمیکنه ، با جون و دل بهش کمک میکنه .
انصافاً که انسان بودن کارِ آسونی نیست ، لیاقت میخواد ، غیرت و فداکاری میخواد .
ولی حیف نیست ؟!
حیف نیست وقتی خدا این فرصتو بهمون داده ازش استفاده نکنیم ؟!
سختیش می‌ارزه به حسِ خوبِ بعدش .
حسِ خوبِ انسان بودن ، مهم بودن ، ارزش داشتن ، به هدفِ خلقت رسیدن و از همه مهم‌تر حسِ قشنگِ درست زندگی کردن .
به امید روزی که دنیامون پُر بشه از آدمای واقعی ؛ بعد با حالِ خوب همه دورِ هم زندگی کنیم و هممون از تهِ دل عاشقِ دنیای خوشگلمون بشیم (:
ستاره دهقانی
۹۸/۰۳/۳۱