نمایش پدر را توی یک سالن نیمه خالی دیدم که برای سالن مستقل اتفاق عجیبی بود ، دوستش نداشتم چون نه حرف نویی داشت و نه حرفی را به شیوه نویی می گفت تنها نکته قوتش بازی های پدر و دختر بود و شخص مهدی پاکدل که به اعتبار تئاتری بودنش به دیدن نمایش رفتم و ناامید برگشتم.