بعیده تو نظرم تغییری ایجاد بشه. چون خیلی فیلم رو تو ذهنم مرور کردم.

راستش منم اولش چنین فکری می کردم اما اصلا اینطور نیست.
تا اون جایی که من صحبت های کارگردان و نقد ها رو خوندم , متوجه شدم که دغدغه ی اصلی فیلم تاثیر سیاست بر از هم پاشیده شدن خانواده ست ولی متاسفانه چون فیلمنامه کاملا سربسته و محافظه کارانه نوشته شده بود که دچار ممیزی نشه , خیلی ها متوجه این قضیه نشدن .
ظاهرا پرویز درگیر کارهای سیاسی میشه و در آخر سرش رو می کنن زیر آب (همون کسی که جعبه ی خرما رو میفرسته) و جمشید هاشم پور هم مدارک و اسناد و این چیزا رو میاد از خونه ی پرویز میبره . شاید اگه این صحنه ها رو مرور کنید یه تغییری تو نطرتون ایجاد بشه .

نکاتی که اشاره کردید بنظر درسته اما منم چندتا صحنه علاوه بر مواردی که بالا ذکر کردم رو براتون یادآوری میکنم.
بارها در فیلم گفته شد که از گوشه های خونه خاطرات بد دارند.
صحنه ای در فیلمه که یکی از دخترها میگه " یبار پرویز منو همینجا گیر انداخت"
و در اواخر فیلم صحنه ایه که سارا بهرامی درحال فکر کردن به برادرش خسروست و میگه "اگه برادرم نبود باهاش ازدواج میکردم" که به نوعی نشون دهندۀ بی تفاوت بودن این شخصیت به ارتباط داشتن با محارم نزدیکشه. و اما آخرین صحنه های فیلم دختریست که پرویز از شخصیتی که باران کوثری نقششو بازی میکنه داره. و اون بنظر آخرین قربانی این ماجراست که باید به حالش گریست و این کار با باران در وسط خانه بصورت نمادین انجام میشه.


بهرحال سیاسی بودن پرویز تضادی با بیمار جنسی بودنش نداره.