تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
عمارت هما
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 07:08:31
دیدن این نمایش در کل تجربه ی خوب و جالبی بود. از نقاط قوت کار میشه به تسلط جناب منظور به صحنه و قدرت صداشون، تسلط بازیگران(نه همگی اون ها) به ... دیدن ادامه ››
کار ، داستان جذاب،نظم خوب ایجاد شده در کار، طراحی لباس عالی، استفاده ی به جا ازموزیک و نور و دکور برای انتقال حس ترس و دلهره و استفاده از چند مورد شوخی برای کاهش سنگینی فضای داستان اشاره کرد.
نقاط ضعفی هم در کار وجود داشت که من به این امید که در کارهای آینده ی جناب منظور بهشون یبشتر توجه بشه چندتا رو میگم:
- متاسفانه اکثر بازیگران استفاده ی مناسبی از صداشون نمیکردند و به نوعی فقط فریاد و در بعضی لحظات هم نعره میزدند که با وجود اینکه خشونت و سنگینی کار رو منتقل میکرد اما به شدت باعث سردرگمی و آزار ما هم می شد و همچنین بعضی دیالوگ ها رو اصلا نمیشد درست شنید. کاش میشد به نحوی هم از میزان این صداهای بیش از حد بلند و نامفهوم کاسته شه و هم اون میزان جدیت همچنان منتقل شه.
- داستان به تنهایی جذابیت داشت و می شد تنها به چگونگی وقوع این فاجعه و جزییاتش پرداخت. استفاده از داستان های حاشیه ای از جذابیت کار کم کرد. به نظرم می شد به جای این حواشی بیشتر به اتفاقی که افتاده بود با جزییات بصری بیشتر( به طور مثال نشون دادن صحنه هایی از جنایات الیزابت) پرداخت.
- شوخی ها به کار نچسبیده بودند
- در ابتدای نمایش دلیل استفاده ی ژاکوب از یک لامپ دستی روی صورتش رو نفهمیدم؛ در صورتی که می شد از ابزار جالبتری مثل نور افکن یا.. استفاده بشه...
- بازیگرها در سه یا چهار مورد طپق زدند و در کارهایی مثل این نمایش که حجم فشار عصبی و هیجان بالاست، این طپق زدن ها از جذابیت کار کم می کنه و مخاطب رو از فضای ایجاد شده بیرون می کشه.
- پایان کار واقعن می تونست بهتر باشه و حالت فیلم سینمایی های عاشقانه به خودش نگیره..
در کل از 10 به این اجرا 7 میدم.
پ.ن: بازیگران زنان راهبه با وجود اینکه تقریبا دیالوگی نداشتند ولی باز هم می شد تسلط بالا و مهارتشون در اجرا رو حس کرد و تاثیرشون روی کل نمایش بسیار خوب و ستودنی بود. دوستشون داشتم.
نقاط ضعفی هم در کار وجود داشت که من به این امید که در کارهای آینده ی جناب منظور بهشون یبشتر توجه بشه چندتا رو میگم:
- متاسفانه اکثر بازیگران استفاده ی مناسبی از صداشون نمیکردند و به نوعی فقط فریاد و در بعضی لحظات هم نعره میزدند که با وجود اینکه خشونت و سنگینی کار رو منتقل میکرد اما به شدت باعث سردرگمی و آزار ما هم می شد و همچنین بعضی دیالوگ ها رو اصلا نمیشد درست شنید. کاش میشد به نحوی هم از میزان این صداهای بیش از حد بلند و نامفهوم کاسته شه و هم اون میزان جدیت همچنان منتقل شه.
- داستان به تنهایی جذابیت داشت و می شد تنها به چگونگی وقوع این فاجعه و جزییاتش پرداخت. استفاده از داستان های حاشیه ای از جذابیت کار کم کرد. به نظرم می شد به جای این حواشی بیشتر به اتفاقی که افتاده بود با جزییات بصری بیشتر( به طور مثال نشون دادن صحنه هایی از جنایات الیزابت) پرداخت.
- شوخی ها به کار نچسبیده بودند
- در ابتدای نمایش دلیل استفاده ی ژاکوب از یک لامپ دستی روی صورتش رو نفهمیدم؛ در صورتی که می شد از ابزار جالبتری مثل نور افکن یا.. استفاده بشه...
- بازیگرها در سه یا چهار مورد طپق زدند و در کارهایی مثل این نمایش که حجم فشار عصبی و هیجان بالاست، این طپق زدن ها از جذابیت کار کم می کنه و مخاطب رو از فضای ایجاد شده بیرون می کشه.
- پایان کار واقعن می تونست بهتر باشه و حالت فیلم سینمایی های عاشقانه به خودش نگیره..
در کل از 10 به این اجرا 7 میدم.
پ.ن: بازیگران زنان راهبه با وجود اینکه تقریبا دیالوگی نداشتند ولی باز هم می شد تسلط بالا و مهارتشون در اجرا رو حس کرد و تاثیرشون روی کل نمایش بسیار خوب و ستودنی بود. دوستشون داشتم.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۹۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۰۳۰ برنامه
+۹,۲۲۸,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۱۸۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
