عااااالی بود. به نسبت اجرای سال پیش حتی خیلی روانتر و پر استرس تر بود. هیچ حشوی در کار نبود و از این جهت باید به کارگردان تبریک گفت. صحنه پایانی کار درخشان بود. دختر ویالونیستی که تمام کار در موردش صحبت میشه و مخاطب مدام داره بهش فکر میکنه بلخره نمایان میشه و تلفیق ویالون، موسیقی های خوب و قسم خوردن کاراکتر اصلی در کنار هم صحنه عجیبی رو رقم میزنه که واقعا من رو تحت تاثیر قرار میده. به انتخاب موسیقی های این کار هم باید یک آفرین حسابی گفت.