با متن تا حدود زیادی همراه شدم اما بازیها رو واقعا دوست نداشتم‌. کار شیوه روایت مستندگونه داشت که برام جالب بود اما در نهایت فکر میکنم دور سدن از تیاتر برای مدت طولانی و دلتنگ شدن برای اون بود که کار رو برای من قابل تحمل میکرد.

واقعا بد بود. من وقتی شنیدم براساس فیلم perfect strangers اجرا میشه ترغیب شدم به دیدن یه ورژن ایرانی از این کار. واقعا بد بود. تقریبا میتونم بگم تمام بازیها بد بود. اکتهای اگزجره، دیالوگ گفتنها خیلی بد... میزانسنهای انگار بدون تمرین! آخر کار باورم نشد که کل کار ۷۰ دقیقه بوده، فکر میکردم خیلی طولانی تر بود!

مارلون براندو مجموعه ای از اطلاعات ویکی پدیایی و گاهی کمی بیشتر رو در مورد این بازیگر رو در صحنه ای خالی به تصویر میکشه. طراحی لباس خیلی بد بود و بازیها هم به نظر من در نیومده بود و در چند مورد حتی خیلی بد بود. فقط و فقط قسمتهایی که به اتفاقات و جزییاتی در زندگی این آدمها اشاره میشد که پیشتر کمتر بهش پرداخته شده مجالی برای اجرا و ایده های کارگردان بود. خسته نباشید به گروه اجرایی

تعدادی از بازی‌ها تیپ سازی‌ های بسیار مصنوعی و ابتدایی بود. گریم‌ های بسیار "رو" و اغراق شده برای خانمها. بدون شک نیاز به یک راهکار برای وجود خروس لاری در نمایش حس می شد. گفتم راهکار، چون اگر نمی خواستن از خروس واقعی استفاده کنن می شد ار المان های بصری و صوتی و راهکارهای هنرمندانه دیگه بهره برد. صحنه ی کار خوب بود اما ایرادی که داشت این بود که تمیزی و نو بودن اون در ذوق می زد با توجه به فضای کار! متن ساده اما قابل قبول و البته با ریتمی بسیار کند

صحنه ساده بود اما همون صحنه ساده و میزانسنهای ساده تر بازیگرها درست قابل دیدن نبود. اینکه به دلیل مشکلات سالن نمیشه دکور رو درست چید تا مخاطب ببینه دلیل قانع کننده ای برای مخاطب نیست. بگذریم!
متن خوبی بود به ویژه اپیزود پایانی. بازیگر اپیزود دو خیلی خوب بود و مسلط و گاهی در لحظه با مخاطب تعاملهایی می کرد که در طول اجرا همراهش می شدی، البته تا جایی که قد و قواره ما اجازه می داد ببینیم کارو! من چند تا از کامنتها رو خوندم و دیدم به ورود تماشاچی وسط اجرا اشاره کردن و به نظرم این موضوع واقعا آزاردهندست. واقعا! فکر می کنم اگر این موارد نبود خیلی بیشتر می شد لذت برد. در کل کار خوبی بود. متن قابل تامل و بازی های درست در هر سه اپیزود

یه ایده اجرایی جالب دیگه از رسول کاهانی. البته این بار بازی ها در بهترین حالت متوسط بود.و البته در متن هم مواردی وجود داشت که خیلی با منطق جور درنمی آمد که به شخصیت پردازی کاراکترها در متن بازمی گشت.

دوستانی که کار رو دیدن لطفا راهنمایی کنن. شیوه اجرایی کار وفاداره به ساختار خود متن؟
یا اجرای متفاوتی از این نمایشنامه رو قراره در این اجرا ببینیم. کسایی که اجراهای دیگه تجربه های اخیر امیررضا کوهستانی رو دیدن بگن لطفن. ممنون