اجرایی بر مبنای نمایشنامه‌ای از سم شپرد که همچون سایر آثارش ابتدا ساده می‌نماید اما از حیث مفاهیم و درون‌مایه به شدت غنی و واجد نکات روانشناسانه و حتی هستی‌شناسانه‌ی بسیاری است.
کارگردان نمایش شیوه‌ای کاملا ساده و عاری از هرگونه تکلف را برای اجرای این اثر برگزیده است، این مدل انتخابی اگرچه می‌تواند مخاطبین(خاصه مخاطب عام‌تر)را در برخی صحنه‌ها و موقعیت‌ها با خود همراه سازد ولی در قسمت‌های دیگر، هرچه نمایش به پایان نزدیک می‌شود، شاهد ایجاد مشکلاتی در پدید آمدن ریتمی مناسب هستیم.
بازیگران کم و بیش می‌کوشند تا به کاراکترها و مشخصه‌های آدم‌های نمایش نزدیک شوند که برخی موفق می‌شوند و تعدادی دیگر توفیقی نمی‌یابند .
طراحی صحنه با استفاده از دیوارکوب‌هایی سعی در تداعی خانه ای فرسوده و نم‌ناک در ذهن مخاطب دارد و سایر المان‌های صوتی از جمله افکت‌ها که با انعکاس صدای باران و رعد و برق به تزلزل و ابهام‌ها دامن می‌زنند. طراحی لباس علی‌رغم برخی کاستی‌ها از جمله نقاط قوت این نمایش است و قرابت خوبی با ویژگی‌های شخصیت‌ها دارد، از حیث نورپردازی می‌توانست با محدود کردن و استفاده از فیلترها، کارکردهای بهتری برای منابع نوری در جهت فضاسازی قائل شد؛ چنانکه موسیقی نیز کم و بیش همین مشکل را داراست. (تاخیر بیش از ۴۵ دقیقه درشروع نمایش از جمله نواقصی بود که باعث خستگی و بی‌حوصلگی تماشاگران قبل از رودررو شدن با این نمایش شد)
درجه کیفی: c
کارگردانی: ۵/۱۰
متن نمایشی: ۷/۱۰
بازی‌ها: ۵/۱۰
طراحی صحنه: ۵/۱۰
طراحی لباس: ۷/۱۰
گریم: ۴/۱۰
نور: ۴/۱۰
موسیقی و افکت: ۶/۱۰