نمایشی در باب آسیب‌شناسی مشکلات و معضلات فوتبال ایران از نگاه تماشاگران که با رویکردی تک‌گفتار و با ارجاع به یک برنامه تاثیرگذار تلویزیونی تعطیل شده، سعی در واکاوی چند و چون این مسائل دارد اما نمایشنامه به دلیل گسست میان این خرده روایت‌ها و عدم پیوند مناسب آن با موتیف برنامه تلویزیونی، دچار مشکلاتی در ساختار شده و از پیوستگی لازم برخوردار نیست.
کارگردانی سرلوحه کار خود را ارائه‌ای سرراست از کنش و واکنش آدم‌ها قرار می‌دهد و از ایجاد میزانسن و حرکات پیچیده خودداری می‌نماید اما به جهت عدم قوام و پرداخت منسجم متن، چندان راه به جایی نمی‌برد. کما اینکه در مقوله بازیگری هم با وجود تلاش مجموعه بازیگران در آشنایی‌زدایی انتخاب کاراکترها و نحوه ایفای آن‌ها، تماشاگران این نمایش همچنان دچار فاصله با آدم‌ها و عدم ارتباط موثر با آن‌ها می‌گردند. استفاده از موسیقی زنده که تک نوازنده‌ای مجموعه‌ای از سازها و افکت‌های مورد نیاز بخش‌های مختلف نمایش را نوازندگی و پخش می‌نماید، یکی از موارد جذاب این اثر است، همانطور که نورپردازی و خاصه طراحی گریم و نیز طراحی صحنه که المانی از سکوهای ورزشگاه را در ذهن تداعی می‌کند؛ با حضوری مغتنم در تلاش‌اند که بر جنبه‌های جالب توجه این نمایش بیفزایند اما شاید همچنان این ضعف‌های متن نمایشنامه است که مانع از استقبال تماشاگران از این نمایش حتی در یک روز تعطیل گردیده است.
درجه کیفی: C
کارگردانی: ۶/۱۰
متن نمایشی: ۵/۱۰
بازی‌ها: ۷/۱۰
طراحی صحنه: ۷/۱۰
طراحی لباس: ۷/۱۰
گریم: ۷/۱۰
نور: ۶/۱۰
موسیقی و افکت: ۷/۱۰