میزان سن هایی که تماشاچی رو مجبور به سرک کشیدن به اتاق هایی که در آن اتفاقی در حال رخ دادن است میکند و حس کنجکاوی و یا فضولی را در تماشاچی بر می انگیزد
برشی از سال ۴۸ تا سال ۹۸ زندگی شخصیت اصلی داستان و تاریخ کشور با فضاسازی و ایجاد محیط درست که گویی در یک قدمی تماشاچی در حال اتفاق افتادن است بسیار من را شگفت زده کرد.
همچنین متنی فوق العاده که از ابتدای نمایش اطلاعات پراکنده به مخاطب میدهد و به تدریج مانند پازلی به یک شاکله کلی و اثری زیبا تبدیل میشود
در اکثر بازی ها جریان داشتن زندگی مشهود است و تاثیر آن ملموس.
قطعا کار نقص هایی هم دارد که برایم لازم به ذکر بود اما پس از دیدن دوباره نمایش و درگیر شدن دومرتبه من با قصه و اجرا واقعا به نظر من و اندک سوادم در تیاتر به چشم نمی اید.
در نهایت از سرک کشیدن در زندگی خصوصی شخصیت های داستان و احساس حضور و همزاد پنداری با چند شخصیت محوری در شرایط و محیط های رئال و همراهی به معنای واقعی کلمه با پیشبرد نمایش بسیار لذت بردم
و به افرادی که به دنبال تماشای نمایشی متفاوت و شریف هستند پیشنهاد میکنم به تماشای نمایش ما همه بابک بقراطیم بنشینند یا بایستند.