دیشب به تماشای افرای ژاپنی نشستم، جا داره از همه دست اندر کاران این کار تشکر کنم... به نظرم سبک کمدی برای این کار به اشتباه انتخاب شده...
اما تجربه شخصی من؛ محیط بازسازی و نو شده‌ی تئاتر باران سابق هامون فعلی واقعا خیلی خوب شده و علی الخصوص برخورد محترمانه مسئول تئاتر...(فقط ای کاش نمایش ها تاخیر نداشتند در شروع)
اما متاسفانه فضای صندلی ها بسیار نزدیک به هم و کوچیک هست که اذیت کننده هست این موضوع برای تماشاچی با قد معمولی و یا بلند... در مورد خود نمایش، من متن رو دوست داشتم اما با گریم و طراحی لباس اصلا ارتباط نگرفتم (مثلا دلیل انتخاب تی شرت جناب رحیمی یا لباس همسرشون و ... )
وجود نور ثابت هم برام سوال بود که آیا مفهموم خاصی پشت آن هست یا نه فقط برای دید بهتر بازیگران در مواقع تاریکی بود...
بازی‌ها خوب بود اما در مورد شخصیت اصلی، بیشتر حس یک فرد احمق و کند ذهن رو میگرفتم تا یک فرد بی اعتماد به نفس یا تحقیر شده...
در مجوع امتیاز 3 از 5 به این نمایش میدم، در آخر یک سوال داشتم که وجود تلویزیون در بالای صحنه سمت راست که عملا به دوربین مدار بسته سالن متصل بود آیا دلیل خاصی داشت که اونجا قرار داشته باشه و روی آن پوشیده نشده باشه (چنیدن بار باعث حواس پرتی در من شد)
با تشکر از زحمات همه ی دوستان واسه یک شب خوب که برامون رقم زدند.

دیشب این کار رو دیدم و واقعا لذت بردم از اینکه غرق داستان شدم، از دیلوگ های ماندگار و هدفمند،‌‌ از اینکه ذهنم درگیر نویسنده داستان خودم شد...
واقعا خسته نباشید میگم به همه‌ی بچه‌های این کار علی‌الخصوص بچه های طراح لباس، صحنه و سرکار خانم بهارمست که بسیار مسلط و عالی بازی کردند...
تنها نکته منفی که باعث شد به این کار امتیاز 5 ندهم، فقط صندلی های بد سالن بود و البته عکاسی که ردیف یک بود و گاهی LCD دوربین‌اش حواسم رو از نمایش و محیط داستان پرت میکرد (کنجکاو بودم ببینم عکس‌ها خوب شده یا نه :دی)...
در آخر بازم دست مریزاد میگم به همتون واقعا خوب و دوست داشتنی بودید

قبل از دیدن این نمایش به خودم و همراهانم گفته بودم که این نمایش می‌تونه خیلی فوق‌العاده یا خیلی خیلی بد باشه... که متاسفانه مورد دوم اتفاق افتاد...
البته شاید نظر شخصی من و یا تجربه من باشه اما نمایشنامه بسیار گنگ و نا مفهموم بود و خیلی جاها کسل کننده بود (و حتی خواب آور )... بازی تعدادی از بازیگران عزیز واقعا خوب بود که خسته نباشید بهشون میگم...به طراح صحنه ، گریم و گروه نور دست مریزاد میگم که فوق العاده کار کرده بودند(ستاره دوم فقط به خاطر همین عزیزان بود)
اما متاسفانه جزو بدتربن تئاترهایی بود که دیده بودم فکر میکنم بقیه تماشاگران هم همین حس رو داشتند...
شاید بچه ها شب بدی رو پشت سر میگذاشتند و اجرای شب های دیگه بهتر باشه (امیدولرم)

بسیار کار فکر شده و خوبی بود، با اینکه سبک جدیدی از نمایش بودم اما واقعا متوجه گذشت زمان نشدم!! خیلی حیف که سالن پر از خالی بود... به نظرم باید از بازیگران توانایی که جای رشد بسیار دارن حمایت بشه... تنها ایرادی که می‌تونم به کار بگیرم ی جاهایی از موسیقی بود که میتونست خیلی بهتر باشه اما با توجه به امکانات خیلی کم قابل اغماض بود
خسته نباشید میگم بهتون بچه‌ها

من 5شنبه هفته گذشته این نمایش رو در سانس اول دیدم، از متن نمایش نامه و بازی ها لذت بردم اما متاسفانه روی صحبتم، اول با دست اندرکاران‌ این مجموعه دوست‌داشتنی و بعد مسئول سالن است. ورود کودکان و نوجوانان (رنج سنی 5 تا 13 سال) به شدت زیاد بود که البته حق طبیعی هر خانواده‌ای هست که هر نمایشی رو برای کودکان خود انتخاب کنند. اما در درجه اول این نمایش، تئاتر کودکان و یا نوجوانا و یا موزیکال نبود که این حجم از بچه‌های کم سن و سال توی سالن باشند (که با هر کلامی دقت بفرمایید که هر کلامی حتی گفتن سلام، خنده‌های عصبی، الکی و بلند سر بدند) و به نظرم خیلی بهتر بود که رده سنی مشخصی برای نمایش تعیین میشد.
مورد دوم که روی صحبتم با مسئول سالن و یا مسئول گروه نمایشی هست، وقتی این خنده‌های بی دلیل، صحبت‌های بلند و بیجا، جواب دادن به بازیگران در حین اجرا نه تنها باعث آزار تماشگران شده بود بلکه تمامی بازیگران چندین بار مجبور به شکوندن دیوار فرضی شدند و تذکر دادن(چه با اشاره چه نگاه و چه علنی) که در نوع خودش واقعا اعجاب‌آور بود که نه خانواده و نه مسئولین مربوطه کاری انجام نمی‌دادند (حتی دریغ از یک تذکر )...
در مجموع به بازیگران این کار دست مریزاد می‌گویم و نمره 18 از 20 بهشون میدم اما به تماشگران اون روز و سانس ذکر شده نمره 1 از 20 میدهم... واقعا نمایش به اون خوبی بسیار آزاردهنده شد برای من و همراهانم، امیدوارم که در روزهای پایانی این نمایش بقیه تماشاگران تجربه بهتری داشته باشند.

نمایشی خاص که حال آدم رو خوب میکنه!!!