تجربه ای جسورانه برای کارگردانی آینده دار
قطعا اگر وارد جزییات بشویم می شود ساعت ها به نکات ریز و درشتی اشاره کرد که بهتر بود در این اثر نمایشی رعایت شود. برای مثال به دلیل نوع چینش صحنه و تماشاچیان و شکل میزانسن ها ارتباط مخاطب با بازیگران سخت بر قرار می شود. یا به شدت نیاز به افزایش برقراری دیالوگ بین کاراکترها احساس می شود یا برخی فضاها از کار بیرون میزند و...
اما با تمام این ها چیزی که در ذهن کارگردان می گذشت مشخص است. او گویی ما را به یک دور همی دعوت میکند که در آن میزبان ها روایتی واقعی را برایمان بازگو میکنند. روایتی که در نوع خود بسیار چالش برانگیز و برخواسته از دل اجتماع است. کارگردان به اهداف بزرگ خود رسیده است اما در اهداف کوچکتر دچار مشکل میشود.
چیزی که قابل تحسین است، تلاش کارگردان و گروه این نمایش برای رسیدن به یک اثر درست ، کافی و منطقی ست. آن هم در فضایی که اکثرا به دنبال صحنه و نور و متن و بازی های عجیب میروند و فقط می خواهند خودی نشان دهند و مثلا بگویند ما چیز جدیدی به این تئاتر اضافه کردیم. اما گروه نمایش نیست ، بر خلاف این جریان سعی کرده اند هر چیز را که برای اثرشان مورد نیاز و درست است استفاده کنند و از زیاده گویی و چرخاندن لقمه به دور سر و ژانگولرهای مرسوم در این عصر از تئاتر به شدت دوری کرده اند.
پس به دور از انصاف است که این گروه را حمایت و نقد نکنیم تا شاید به عنوان دوستانشان تاثیری مثبت در پیشرفتشان داشته باشیم.