اثر در ایجاد فضا نسبتا موفق بود. به نظر من، تاکید کارگردان بر بی چیز بودن نمایش و ایجاد فضا تنها به وسیله نور و لحن بازیگران هویدا بود. از بیان خوب اغلب بازیگران، به ویژه تنها شخصیت زن نمایش، میتوان به عنوان یکی از نقاط قوت اثر یاد کرد. همچنین، نمیتوان از تاثیرات بصری مینیمالیسم در طراحی صحنه و میزانسن، به عنوان دیگر نقاط قوت نمایش یاد نکرد. اگرچه لختی بالا و عدم انسجام خط داستانی، که به عقیده بنده برآمده از شیوه کارگردانی است، اندکی آزار دهنده بود. پیشنهاد میکنم تجربه دیدن این نمایش را در دو روز باقی مانده از حیاتش از دست ندهید.