جالبه عکس هایی که از این نمایش منتشر شده پر از رنگ و لعاب و زندگی هستند اما احرایی که دیدم به نظر سیاه و سفید و در دنیای مردگان اتفاق افتاد که ... دیدن ادامه ›› یکی از ملموس ترین اجراها به این متن بود.
دکور ایستا و چوبی و بازی هایی که در چشم ها و اکت های ایزوله شده بدن به خوبی مینیمالیزه شده و حس رئالیسم جادویی قصه ای دیگه از شهر ماکوندوی گارسیا مارکز رو در خلال بین دو جنگ جهانی برای من روایت میکنه.
این نمایش یاداور میشه برای یک اجرای تمیز و مکفی نیازی به هایلایت کردن جزییات نیست و هر گوشه از سالن دید و تجربه منحصر به فرد خودش رو داره.
روبروی من چاقوی سرد و اهنین تنها عنصر پایدار دکور در مقابله با قرن پوسیده چوبی جهان داستان بود و جالب این که در نمایش هیچ بازی ای نداشت و باید حضورش رو در متن جستجو میکردی..
گویش ها در ابتدا به حالت زمزمه و در گوشی نزدیکی کاراکترها رو به لحاظ حسی تداعی میکنه و این در تقابل با فاصله فیزیکی شون هست و از همون ابتدا شکستن قواعد فضا،زمان و مکان رو برای دیدن یک اجرای متفاوت به بیننده میده.
خوشبختانه احرا در سکوت کامل و بدون عکاس و صدای موبایل و غیره با حضور یک گروه حرفه ای و همراهی تماشاگران حرفه ای برگزار و شب خوبی رو رقم زد.
تبریک به گروه محترم و خسته نباشید.