هنرمندی با سالهای سال حضور سلطه مآبانه در تئاتر، با کارگردانی ده ها نمایش، با کلی عایده و فروش و سود و منفعت، با کلی رفیق و تیم و گروه و گنگ و لابی و خدم و حشم ...
امروز
همین هنرمند
در پس آن همه غرور و نخوت

از نقد منفیِ چند تماشاگر ساده و بی سود و بی ادعا می هراسد
آنقدر می هراسد که حذف شان میکند

آری
نسبت به این انسان،
چه حسی میتوان داشت،
جز حسِ "ترحم" ؟