بنظرم بهترین نمایشی بود که در سال اخیر دیدم، فیلنامه منسجم و دارای تعلیق، طنز و خوف توام که مخاطب را درگیر می کند و با خود تا آخر نمایش می کشاند، بازی هایی که نمیدانم بازیگران سرباز آن تا چه حد سابقه بازی داشتن، ولی به حدی باورپذیر و بی نقض بازی کردن که گویی زندگی کرده بودن نقش را، نه بازی. البته از اتخاب بازیگران هم نباید غافل شد که به شدت فیت تقششان بودند.
نمی دانم آگاهانه بود یه خیر، ولی نمادگرایی هایی که در دل فیلمنامه نهفته بود، به شدت درگیر کننده بود و لذت بخش.