آتیلا پسیانی بدون تردید عالی جناب، استاد و آرتیست درجه یک تئاتر ایران است. تئاتر را خوب می فهمد و بها و ارزش فراوانی برای این هنر والا قائل است و به جد دغدغه مند و پیگیر ارتقاء فرهنگ تماشاچی تئاتر و چگونه تئاتر دیدن است زیرا وقتی پیش از شروع نمایش در همان لابی ورودی تماشاخانه ایرانشهر تماشاچی ها را جمع و اعلام کرد قبل از ورود به سالن تئاتر همه ملزم به خاموش کردن کامل تلفن همراه هستند و بعد از نشستن تماشاچی ها در سالن هچنان با تکرار و تاکید مصرر به انجام کامل آن از طرف تک تک تماشاچی ها بود می شود احترام ایشان به تئاتر و اهمیت بالای این موضوع را فهمید و می بایست در تمام اجراهای صحنه تئاتر ایران به طور جدی انجام شود تا فرهنگ آن کاملا جا بیافتد.
اما در مورد نمایش می توانم بگویم که یک کار کاملِ بی نقص با رعایت اصول و سبک مبتنی بر اجرا در بلاک باکس است چه در سادگی و قابل تبدیل بودن دکور و آکسسوآرها و تنوع نور ها و افکت های صوتی و چه در فرم و لباس و بازی و حرکات بازیگرها و تصویر سازی های داستانی، از قطار گرفته تا درشکه و دالان تاریک و سایر فضا ها.

از لحاظ بازی ها، بدون استثنا همه خوب بودند و عالی؛ اما ستاره نقش ها ستاره پسیانی بود.