تو هیچ کاری نمی‌کردی فقط مشغول مردنت بودی.
سمیرامیس بابایی
ماهنامه دنیای تصویر

«تو مشغول مردنت بودی» با صحنه پردازی ساده و روایت غیر خطی اش یک نمایش تجربی جمع و جور و درخور توجه از کار در آمده است. خطوط اصلی نمایش مانند یک طومار بلند تکه پاره شده است که گویی هر بار قسمتی از آن را پیدا کنند، به هم بچسبانند و برایتان بخوانند . نوعی قصه گویی پراکنده و بعضا نامفهوم. شخصیت ها آدم عروسکی هایی هستند با صورت های سفید که مابین دنیای مردگان و زندگان گیر افتاده اند و در این فضای برزخی با کلمات منقطع و بیانی عاری از شور، شرح زندگی خود را بازگو می کنند . موسیقی نیز عنصر پویایی در نمایش است و به سان شخصیت هایش متنوع و متناقض است .سُها دختری که در زمان تولد مرده به دنیا آمده روحی سرگردان دارد و در میان اعضای خانواده خود روزگار می گذارند، او به خواهر دو قلوی زنده اش که عاشق شده و قصد دارد با مردی جوان به نام فراز ازدواج کند حسادت زیادی می ورزد . وی از حقی که نداشته و زندگی ای که او را نادیده گرفته است شکایت دارد. از طرفی فضای کابوس وار داستان معلوم نمی کند که آیا فراز هم روحی سرگردان است که در دوران سربازی کشته شده ، یا آدمی است که چون روحی سرگردان زندگی می کند! وی مثلث عشقی ای با دو خواهر مرده و زنده تشکیل ... دیدن ادامه ›› داده است. مادر این خانواده نیز در کشاکشِ میان عشق، نفرت، دلسوزی و کینه نسبت به دخترهایش عمر تلف می کند، گاه نقش کودک به خود می گیرد، گاه دختر یا مادر می شود. فراز نیز تغییر نقش می دهد و درجایگاهی قرار می گیرد انگار پدرِ مستبدِ خانواده است. پدری ناپیدا که ظواهر و نشانه های حضورش حاکی از سایه ا ی تاریک و تاثیرگذار بر زندگی خانوادگی آنهاست. نمایش حول محور بازی های چرخشی پیش می رود. کارکتراها مدام در نقش های خود تکرار می شوند .انگار نسل به نسل می گذرد و زنان ادامه دار همان ریاضت ها و مصایب های تکراری خود در طول تاریخ هستند و آدم ها در همه ادوارِ نمایش مانند موجودات نیمه مرده - نیمه زنده برای فرار از وضعیت خود تلاشی سخت و مذبوحانه می کنند و معنای زندگی برایشان چیزی جز بلاتکلیفی و برزخ نیست. «تو مشغول مردنت بودی» جهان کابوس وارش را در قالب یک خانواده به نمایش گذاشته و البته نمی توان گفت در ابراز خود به طور کامل موفق بوده است . شیوه بیان دیالوگ ها و موهن بودن داستان می تواند مانع از آن باشد که مخاطب ارتباط درست و شش دنگی بار کار برقرار کند، اما در نهایت نمایشی ناموفق و نادیدنی هم از کار در نیامده است.