سرکار خانم اگه میشه لطفا کنی بیشتر توضیح بدید، من کتابو نخوندم، برام جالب شد موضوعی که شما مطرح کردید؟
یعنی جهان بینی یا تحول شخصیت کتاب چهره مرد هنرمند جوییس، متفاوته با نقشی که در این نمایش دیدیم؟
تو کتاب این شخصیت دچار همچین تحولی نمیشه؟

ممنون از پاسختون، البته من خیلی جواب سوالمو نگرفتم، یا شما فرمودید من متوجه نشدم.
من بعنوان مدافع اثر سوال نکردم، سوالم در جهت آگاه شدنم بود، چون فرموده بودید این نمایش هجو جوییس بود و بسیار فاصله داشت از درون مایه اثر جوییس، خواستم آگاه بشم از عصاره اثر جوییس، چون به فرموده شما در این اثر نه تنها رعایت نشده بلکه شاید برداشت کاملا متضادی هم شده.
با دسته بندی سرکار عالی هم موافق نیستم. لااقل بنده نه برای تماشای یک سیاه بازی عامه پسند برای دیدن این اثر رفتم، نه تماشای یک شاهکار از یک نویسنده بزرگ. برای من کافی بود دیدن یک برداشت از یک کتاب که دراماتورژی شده و همراه با خلاقیت کارگردان و عوامل دیگه یه گروه نمایشی به روی ... دیدن ادامه ›› صحنه رفته.
عرضم این بود که وقتی سرکار عالی به این برداشت نقد وارد میدونید، جمله کلی که "این اثر هجو جوییس و کتابشه و این برداشت عصاره اون کتاب نیست و کاملا ازون دوره"، پس حتمن یه ذهنیت خلاصه وار چکیده ای ازون کتاب و ازون نویسنده دارید که این نمایشو با دریافت خودتون مقایسه کردید و به برداشت نویسنده و کارگردان این کار نقد وارد میکنید.
قصدم از سوالم دونستن اون دریافت بود که عرض کردم یا نفرمودید، یا فرمودید و من نفهمیدم. :)

بله متوجه منظور شما هستم کاملا دوست عزیز. در واقع ارائه یک چکیده از چنین اثری (که به نوعی اتوبیوگرافی نویسنده محسوب میشه) کار بسیار دشواریست. چرا که به زعم بنده مفاهیم اصلی و اثر گذار نه در روایت صرف اتفاقات در خط داستانی ... بلکه در چگونگی تقابل و ادراکات شخصیت اصلی با این اتفاقات نهفته است. نمی دانم در بیان منظورم تا چه حد موفق بوده ام، در واقع می خواهم بگویم نکته اصلی یا همان عصاره اثر،نه در روایت روند تحصیل، میخوارگی، رو کردن به دین و بازگشتن از آن ... (آنچه به زعم من تنها چیزیست که در این نمایش به آن پرداخته می شود) بلکه در ادراکات، تغییر و تحولات و تقابل شخصیت اصلی در مواجهه با آنهاست که در این نمایش اثری از آن نمی بینیم. مثلا ... تا لحظه پاشیدن لکه رنگ به دیوار (که استعاره ای جالب و خلاقانه در نمایش دادن هنرمند بودن استیون است ) هیچ نشانی از هنر و هنرمند بودن وی استنباط نمی شود!بلکه بیشتر به مثابه دلقک سیرکیست که با خنده،گریه و هیجاناتش زمینه خندیدن تماشاگر را فراهم می آورد. و تماشاگر تا آن لحظه مطلقا حتی احتمال آن را هم نمی دهد که شخصیت پیش رویش از قضا یک هنرمند است! چرا که جز نقش بستن آن لکه ناگهانی هیچ کجای اجرا حتی برای لحظه ای به چگونگی این تغییر و تحول اشاره ای نمی شود. شما از من می خواهید عصاره این اثر را برایتان در این فضای محدود بیان کنم!متاسفم اگر قادر به انجام چنین اقدام شجاعانه ای نیستم!این چیزی بود که اتفاقا امیدوار ... دیدن ادامه ›› بودم روی صحنه نمایش ببینم وقتی اسم اثر جویس بزرگ با شجاعت رویش گذاشته شده بود. اما چیزی که مشاهده شد تنها روایتی چارلی چاپلینوار از درگیری یک آدم باکفر و دین و گناه و مقدسات بود بدون آنکه هیچ مطلب یا جمله عمیق و تاثیر گذاری در کل زمان اجرا در خلال نمایش شنیده یا دیده شود و ذهن را درگیر کند ... که من فکر می کنم، ارزش اصلی اثر جویس اتفاقا به همین مسئله است نه در روایت زنجیروار سیر یک کلیشه رایج ... و اگر قرار است یک چنین اجرایی روی صحنه برده شود ... احتمالا معقول تر است که یا از اسم جویس و اثرش استفاده نکنیم یا نامش را بگذاریم " هجو اثر ... "