دیالوگ نمایش : "مشکل اینه که همیشه خوبم! اگر بیمار بودم خوب می شد.
از میانه نمایش مدام این شعر از شاملو در ذهنم خوانده می شد؛
" من بامدادم سرانجام
خسته
بی آنکه جز با خویشتن به جنگ برخواسته باشم..."
انسان خسته نمایش، امروز یا دیروز مردمانی است خسته، آدم هایی که برای رسیدن به سعادت زندگی از دل تاریکی و فریاد و درد گذر کردند تا به حقیقت رسیدند و حقیقت سبب نابودی و مرگ آنها می شد. چه می کردند؟ در جستجوی آرامش باید پناهگاهی می یافتند، و آن پناهگاه جز هنر نیست.
نمایش بر خطی آرام همراه با نور و موسیقی هماهنگ با متن پیش می رفت، گره ای کوچک در داستان ما را از بی حالی جدا می کرد! اینکه پی یافتن واقعیت هویت بیرونی شخصیت نمایش باشیم یا در جستجوی حقیقت درون او؟ که سبب شده برای یافتن آرامش، بی هیچ بیماری به بیمارستان پناه برد.
طراحی صحنه هم همانند ... دیدن ادامه ›› نمایش واقع گرایانه و بی هیچ آرایه انتزاعی که لازم برای این داستان بود. جدا کردن اتاق بیمار و سالن پذیرش بیمارستان با تابش و قطع نور، به آرامی بیننده را از صحنه ای به صحنه دیگر می برد. همچون آمدن و رفتن موج آرام دریا بر روی ساحل.
اگر در این همه هیاهو، کمی آرامش می خواهید و حقیقت، به دیدن این نمایش بروید.
تشکر از کارگردان گرامی آقای "کوروش سلیمانی" برای نمایش و اینکه از سر محبت بعد از نمایش هم در جلوی درب سالن به بدرقه تماشاگران آمده بودند.
تشکر از یکایک بازیگران در صحنه و گروه هنری که پشت صحنه تلاش می کردند..... دمتون گرم