مونولوگی ساختار شکن که از دردهای زنان این سرزمین حکایت می کند. پوشش هر بازیگر نشانگر شخصیت مجزای زنان در این جامعه است که شروع به خواندن نامه ای می کنند و هنگامی که به بخشی از آن می رسند توسط دیگری سانسور می شود. دو بازیگر مرد مدام تماشاچیان را زیر نظر دارند و با نگاهشان بنحوی همه چیز را رصد می کنند گویی مانند حکومتی است که مردمان خود را زیر نظر دارد تا با اولین رفتار واکنشی خشن نشان دهد. سانسور شدن صحبت هر یک از بازیگران زن توسط بازیگر زن دیگر بیان کننده خود سانسوری و ترس عمومی زنان است و نشان می دهد بخش عظیمی از زنان هنوز به رفتارهای مرد سالارانه اعتقاد دارند و حاضر نیستند از حقوق و آزادی های خود دفاع کنند. در مجموع نمایشی خوب با بازیهای خیره کننده است.