نمایشی با اجرای قوی و روان است که مفهومی قابل تامل را با چاشنی طنز به نمایش می‌گذارد. از آن دسته نمایش‌هایی است که در هر لحظه باید به تمام بازیگرها نگاه کرد تا حرکات متفاوت آنها که حاکی از دنیاهای متفاوت است را درک کرد. نمایشنامه بسیار روان و به دور از پیچیدگی است درحالیکه حرکات بازیگران مفهومی است.

اجرای عالی نمایشنامه ای فاخر. کارنامه بندار بیدخش را حتما باید به تماشا نشست. در این فقر فرهنگی جامعه امروز اینچنین نمایش های به سان روزنه های امید انسان را به آینده امیدوار می کند. متاسفانه امشب اجرای آخر بود و امیدوارم شرایط بگونه ای رقم بخورد که بزودی اجرای آن از سر گرفته شود...

نمایشی خاص با بازی عالی شکیب شجره . نمایشی است که باید بعد از نمایش بهش فکر کرد تا هضم شود. موضوع نمایش هم در ذهن می گذرد و با کمی دقت می شود ارتباط صحنه های آن را فهمید .

عوامل مختلفی باعث می شوند نمایشی قابل قبول اجرا شود اما زمانی که آن عوامل با هماهنگی با هم در خدمت نمایش باشند آن را از نمایش قابل قبول به نمایش دیدنی و خوب تبدیل می کند. نمایش من تاجی ام یکی از آن نمایش های دیدنی و خوب است که هنر موسیقی ایرانی همراه با طراحی لباس عالی و دکوری با نقاشی هایی خیره کننده که در اثنای گذر داستان رونمایی می شوند و اجرای بی نقص بازیگران بیننده را به اوج لذت می برد. با اینکه موضوع نمایش برای من بسیار جالب بود و حکایت برشی از تاریخ ایران است که کمتر به آن پرداخته شده اما به نظرم با توجه به اینکه بخشی از نمایش بصورت شعر و آواز اجرا می شود کمی برای مخاطب نامفهوم است و به همین دلیل باید با دقت تمام دیده شود اما می توانست کمی سبک تر باشد و داستان کندتر و با جزئیات بیشتری پیش برود تا مفهوم راحت تر منتقل گردد. اما در کل از به تماشا نشستن این نمایش بسیار خرسند شدم و از نمایشی گره خورده با فرهنگ و تاریخ سرزمینم واقعا لذت بردم.

و تاریخ همیشه تکرار می شود . نمایشی تامل برانگیز

شب بخیر مادر نمایشی است که سه نسل با سه فلسفه زندگی را کنار هم قرار میدهد تا کنتراست هایشان نمایان شود. خانم مسنی که زندگی به او یاد داده مشکلات را بپذیرد و به عقیده اش صرفا باید زندگی کرد, درست نقطه مقابل نوه اش که تمام ساختارهای اجتماعی را می شکند و بزهکاری را پیشه خود قرار داده است. اما شخصیت مرکزی این نمایش, دخترِ مادری است کاملا مطیع و مادرِ پسری است بزهکار . شخصیتی که تناقض رفتاری مادر و پسر خود را همزمان می بیند. از این رو دیگر هیچ ارزشی برایش وجود ندارد و کم کم زندگی حالت ابژکتیو خود را برایش از دست می دهد و تصمیم می گیرد به اختیار خودش در ایستگاه از اتوبوسِ زندگی پیاده شود. نگاه های سرد بازیگر این نقش کاملا نمایانگر شخصیت به انتها رسیده نقشش را نمایش می دهد.
دیالوگهای مفهومی همراه اجرای فوق العاده بازیگران این نمایش, انسان را به فکر فرو می رود تا چیزهای با ارزش زندگی خود را دوباره یاداوری کند

نمایشی که موضوعی بسیار مهم را با کمی خنده بعنوان مُسَکِن به خورد انسان می دهد تا دردناک بودنش را تا پایان حس نکند اما در انتهای نمایش ضربه آخر اصابت می کند, درست زمانی که اثر مُسَکِن ها از بین می رود متوجه می شویم با چه دردهایی در جامعه مواجه ایم و... فالش خوانی در چهارراه فخرآباد نمایشی است که حس های مختلفی را در حین اجرا به تماشاگر منتقل می کند.