موضوع نمایش جذاب بود و تماشاگر رو تا پایان کنجکاو نگه میداشت، ولی چرایی اعمال شخصیت محوری داستان اونقدری خوب گره گشایی نمیشه که تماشاگر ارتباط بین گذشته کاراکتر و اعمال کنونیش رو به طور واضح درک کنه، ابتدای نمایش در چند صحنه سه بازیگر همزمان باهم با داد و فریاد دیالوگ میگفتن که باعث میشد تماشاگر حرف های هیچکدوم رو نشنوه، بازی بازیگر اصلی خانم و بازیگر نقش هاشم واقعا عالی بود، خانم نقش مهناز و آقای دکتر هم خوب بودن ولی سایر نقش ها با وجود تلاش زیاد آقایون بازیگرشون به دلیل ضعف در شخصیت پردازی خوب درنیومده بودن، ضمنا برای من خیلی جای سوال داشت که چرا افسر آگاهی تا این حد بد دهن و خشنه و مدام توهین میکنه؟ طراحی صحنه و نورپردازی خیلی خوب بود، در انتها هم تماشاگر غافلگیر میشد چون داستان جوری پیش رفته بود که هیچکس انتظار چنین پایانی رو نداشت ولی حیف که شیوه پایان بندی اصلا جذاب و تکان دهنده و متناسب با چالش 100 دقیقه ای ذهن تماشاگر نبود، فکر میکنم اگه زمان نمایش کوتاه تر بود کار جذاب تر میشد. در مجموع به نظرم کار خوبی بود ولی چون بر مبنای یه موضوع پر چالش بود میتونست با یه متن قوی تر و شخصیت پردازی های عمیق تر خیلی بهتر از این بشه