من و دوستام اولش برای اینکه توی این اوضاع غمناک و افسرده تئاتر تنها نباشه، بلیط گرفتیم و رفتیم برای تماشا.
ولی وقتی تماشاش کردیم، دوستش داشتیم. من متن رو خیلی دوست داشتم. واقعا متن خوب می‌تونه همه‌ی ایرادها رو بپوشونه. با اینکه میزانسن خاصی نداشت کار و همچنین طراحی صحنه‌ی خاصی، ولی کار خیلی دوست داشتنی بود.
استفاده از مخاطب به عنوان بازیگر، به نظرم کار رو تعاملی نکرده بود. کما اینکه مخاطب‌ها دیالوگ خاصی نداشتن و تصمیم‌هاشون هم اثر خاصی روی جریان بازی نداشت. به نظرم بیشتر یه فرم بود برای اجرا، تا اینکه تعاملی باشه.
به هر حال توی روزهای غمگین همه‌ی ما مردم ایران، دیدنش چسبید.
امیدوارم مردم حوصله کنند، برن تماشا و نذارند تئاتری‌ها از این وضعیتی که پیش اومده بیش از این ضرر بخورند.