سه شنبه های لعنتی
مشت نمونه خروار است، سه شنبه ها و روز های دیگر.
نمایش حکایت مرد خوش باور و خود باخته ای را دارد که با یک تلنگر، اساس زندگی چندین ساله اش پاشیده می شود. موسساتی سوداگر ولی جامعه پسند تحت عناوین مختلف برای خدمت کردن در ظاهر ! ولی ...
اتفاقی برای پدر خانواده بروز می کند، برای فرزند بزرگ خانواده مشکلی ناخواسته و برای فرزند کوچکتر رخدادی دیگر. تا این گنبد دوّار به همین سادگی فرو ریزد. در واقع سالهاست عنصر اصلی جامعه سست و شکننده شده است و فقط منتظر لگد پشه می باشد. دکوری ساده و چند منظوره با وسایل ابتدایی که با روایت داستان تناسب دارد و گویای محتوای قصه است و نیت خوانی هم نیاز ندارد. پدر در نقش خودش خوب ظاهر می شود. درمانده ، سرگردان و آشفته، به طوری که حس اش به تماشاگر منتقل می شود. شکاف بین سنت و مدرنیته دو روی یک سکه است. با غم بی پایان که در روایت بین پدر و فرزندان بروز می کند. قصه داستان وطنی و ملموس است و بازیگران اجرای خوبی داشتند. به خصوص دختر خانواده که هم دلسوز برادر ، هم غم خوار پدر و دلخوش و امیدوار به کار خواب آلود خودش. با هر موجی در جامعه زندگی اجتماعی انسان ها به هم ریخته و آشفته می گردند. نمایش روایت تلخ و دوست داشتنی با طنزی از بی خود بودن که ارزش دیدن را دارد.
برای آماده شدن یک سه شنبه لعنتی دیگر ...