بازی ها عالی بود .من از بازی خانم سجادیه خیلی لذت بردم.هنوز تو شوک نمایشم.لمس کردم چیزی که از جنگ و حوادث بدیهی ش تلخ تر بود،برخورد صد برابر ظالمانه تر خانواده های این زنها با آنها بود...
موسیقی خیلی خوب و تاثیر گذار بود.
فقط دو مونولوگ طولانی ممکن بود هم تماشاچی را خسته کند و هم ارتباط زمانی خاطرات سرمه وجاسب را سخت کند..اگر تکه تکه عنوان می شد یعنی به جای نیم ساعت مونولوگ به 3 تا 10 دقیقه تقسیم میشد بهتر بود.
یاد آینه های روبرو بهرام بیضایی افتادم..
در مجموع توصیه می کنم حتما ببینید.